Blekkingar í auglýsingu Andríkis í Fréttablaðinu bls. 15

Í auglýsingu sem Andríki birti á bls. 15 í fréttablaðinu í dag 5. apríl er því haldið fram að með því að hafna Icesave samningum þá sé hægt að byggja Búðarhálsvirkjun fyrir þann pening sem ríkissjóður spari sér í vaxtagreiðslur. Þetta er þvættingur.

 

Í fyrsta lagið þá þarf ríkissjóður ekki að greiða 26 milljarða í ár vegna Icesave málsins verði samningurinn samþykktur eins og ranglega er haldið fram í þessari auglýsingu. Það er reyndar rétt að greiðslur í ár vegna Icesave verður 26 milljarðar en fyrst verða greiddir þeir 22 milljarðar sem eru inni í tryggingasjóði innistæðueigenda og því þarf ríkissjóður að greiða 4 milljarða. Það dugar stutt upp í Búðarhálsvirkjun.

 

Í öðru lagi þá verða þeir 4 milljarðar sem útaf standa fjármagnaðir af gjaldeyrisvaraforða Seðlabankans. Þetta eru lán frá AGS og er sett í þetta með samþykki þeirra enda líta þeir aðeins á þessa greiðslu sem greiðslu af skuld og því sé það í raun bara skuldbreyting að nota lán frá AGS til að greiða af þessari skuldbindingu. Búðarhálsvirkjun er hins vegar skilgreind sem fjárfesting háð áhættu og því höfum við ekki heimild til að nota AGS lánin í hana.

 

Það er því einfaldlega bull að það sé einhver valkostur að setja peninga annað hvort í þessar greiðslur af Icesave eða í Búðarhálsvirkjun. Þvert á móti er ljóst að höfnun Icesave samningins mun gera það að verkum að þau lánsloforð sem Landsvirkjun hefur þegar fengið til þeirrar virkjunar munu ekki fást enda þau óbeint háð samþykkt Icesave samningsins. Þarna er því verið að snúa hlutunum á haus.

 

Ég hef enga trú á því að þeir á Andríki séu ekki betur upplýsitir en þetta um málið og því er hér að öllum líkindum um vísvitandi blekkingar að ræða af þeirra hálfu. Ég skal þó ekki útiloka að þeir viti einfaldlega ekki betur.

 

Er til of mikils mælst að fá málefnanlega umræðu um kosti og galla þess að samþykkja Icesave samninginn? Hér er ekki um að ræða spá um hvað gerist ef við samþykkjum eða höfnum samningum sem er að sjálfsögðu erfitt að segja til um enda erfitt að spá um framtíðina. Hér er beinlínis verið að fara rangt með staðreyndir.

Þarf að endurmeta stöðuna

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 5.4.2011 kl. 20:51]

Þess vegna segum við nei!

[Óskar, 5.4.2011 kl. 21:29]

Andríki er einn af náhirðarmiðlunum og við vitum að sannleikurinn er venjulega algjört aukaatriði hjá því hyski. 

Ég er mjög hræddur um að náhirðin og neisinnar séu búnir að ljúga þjóðina það stútfulla af svona þvælu að nei verði ofan á á laugardag sem hefur í för með sér langvarandi stöðnun.  Ég er reyndar búinn að taka ákvörðun, verði nei ofan á - þá fer ég og kaupi miða til Noregs aðra leiðina strax á mánudag.

[Guðmundur Pétursson, 5.4.2011 kl. 21:58]

Það tekur enginn þennan auma lobbýista sem Villi vælukjói óneitanlega er, alvarlega. Þessi siðblindi vesalingur hefur engan trúverðugleika.

[Halldór Björgvin Jóhannsson, 5.4.2011 kl. 23:16]

Í öðru lagi þá verða þeir 4 milljarðar sem útaf standa fjármagnaðir af gjaldeyrisvaraforða Seðlabankans. Þetta eru lán frá AGS og er sett í þetta með samþykki.

Þessa 4 milljarðar þarf einhverntíman að greiða og fyrst að þetta er af láni þá þarf að greiða vexti af þessu líka ekki satt? og hvað með næsta ár þegar þarf að greiða fyrir vextina það árið?

Þetta verður fljótt að safnast upp og þetta þarf að borga einhverntíman úr ríkissjóði sem þýðir að þessa peninga er hægt að nota í Búðarhálsvirkjun.

[Sigurður Hlynur Snæbjörnsson, 5.4.2011 kl. 23:27]

Djöfull ertu kaldur, segir satt hér í miðju Mordor.

[hh (IP-tala skráð) 6.4.2011 kl. 01:19]

umsögn fjármálaráðuneytisins til fjárlaganefndar Alþingis 11. Janúar 2011. Þar segir: „Gert er ráð fyrir að ríkissjóður þurfi að leggja TIF til 26,1 mia.kr. á árinu 2011, þar af 9 mia.kr. vegna áranna 2009-2010 umfram þá 20 mia.kr. sem sjóðurinn sjálfur getur staðið undir og 17,1 mia.kr. vegna vaxtagreiðslna á þessu ári.“

kv HH

[Sigurður M Grétarsson, 6.4.2011 kl. 05:45]

HH. Það eru þegar til 22 milljarðar í Trygginggsjóði innistæðueigenda og heikdargreiðaln í ár eru 26 milljarðar. þannig að það þurfi að bæta 4 milljörðum við í ár. Þetta hefur margoft komið fram í fjölmiðlum. Það hefur einnig komið margoft fram í fjölmiðlum að miðaið við núverandi aðstæður má reikna með að heildargreiðsðlur ríkissjóðs til ársins 2016 verði 32 milljarðar. Við það bætast 22 milljarðar tryggingasjóðsins

Halldór. Jú það er rétt að það verður einhvern tímann að greiða þessa 4 milljarða og það sama á við um afgangin af þeim 32 millljörðum sem falla á ríkissjóð í heild vegna málsin. Málið er hins vegar það að yfirgnæfanmdi líkur eru á að "nei" muni kosta okkur mun hærri fjárhæðir.

[Gunnar Heiðarsson, 6.4.2011 kl. 08:18]

EF þær áætlanir standast sem fyrir samningunum eru, kostaði hann í byrjun desember síðastliðinn um 60 milljarða. Þar af var áætlað að TIF leggði fram 23 milljarða, eftir stendur 47 miljarðar sem mun þá falla á ríkissjóð.

Þó einungis séu liðnir rúmir fjórir mánuðir frá því þessar tölur voru marktækar, hefur gengið breyst og því eru þær orðnar nokkuð hærri nú, þó ekki sé enn búið að samþykkja samningana.

Fyrir +47 milljaða er hægt að gera ýmislegt, t.d. Búðarhálsvirkjun.

Að halda því fram að kostnaðurinn geti orðið minni en 47 milljarðar er barnalegt, meiri líkur eru á að hann verði töluvert meiri. Þær forsemndur sem gefnar eru eru svo hæpnar að jafnvel minnsta breyting getur kostað tugi ef ekki hundruði milljarða!

Það er einnig barnalegt að halda því fram að kostnaður verði lægri með því að segja JÁ. Það munum við þó aldrei fá að vita, því miður, þar sem einungis önnur miðurstaðan verður ofaná.

Þó má leiða sterkum líkum að því að kostnaður gæti orðið meiri við NEI, EF SAMA ríkisstjórn verður áfram eftir slíka niðurstöðu, þar sem getuleysi og viljaleysi núverandi stjórnvalda til að beyta þeim rökum sem til eru okkur í hag, er algjört!!

Því er nauðsynlegt að loknum þessum kosningum og lögin hafa verið felld, að kjósa nýja þingmenn á þing og fá í stjórnarráðið fólk sem hefur kjark og þor til að standa á rétti okkar Íslendinga.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 6.4.2011 kl. 11:48]

Hvernig sem já-sinnar eða nei-sinnar velta Icesavemálinum fyrir sér og ræða „dómstólaleiðina“ eða aðra mögulega niðurstöðu þessa máls þá er í raun aðeins ein leið til að meta það.

Hver sá sem ætlar að kjósa ætti að setja sig í spor þess sem málið snýst um. Það er hinn venjulegi sparifjáreigandi.

Allir sem setja fé á bankareikning ætlast til þess að peningarnir séu til staðar þegar þeim hentar að taka féð út aftur. Bankar verða að vera öruggar stofnanir, jafnvel þótt þeir hafi verið einkavinavæddir.

Þetta er svo augljóst að það ætti varla að þurfa að benda á þetta - en í öllum látunum kringum þetta mál þá er eins og að sumir hafi gleymt þessari grundvallarreglu.

Í samstarfi okkar við aðrar Evrópuþjóðir á mörgum sviðum þá gilda reglur sem banna mismunun eftir þjóðerni eða búsetu. Banki má ekki mismuna Englendingi sem býr í Reykjavík og geymir sitt sparifé í útibúi bankans í Reykjavík gagnvart Englendingi sem býr í London og geymir sitt fé í útibúi sama banka í London. Sama gildir um Íslendinga sem búa á Íslandi eða í Englandi. Allir innistæðueigendurnir skulu eiga sömu réttindi og sofa því sælir í sínum heimabæ.

Þetta er grundvallarreglan í Icesavemálinu. Nú er ljóst að neiti Íslendingar að ganga frá málinu með fyrirliggjandi samningi þá eru þeir að segja að þessi regla sé ekki í gildi. Það má mismuna.

Sömu aðilar virðast aðallega byggja afstöðu sína á því að það sé verið að kúga þá til að borga „ólögvarðar einkaskuldir óreiðumanna“. Jafnaðarreglan sem samskipti Íslendinga við aðildarþjóðir EES-samningsins byggðist á er skyndilega orðin „kúgun“ (fyrrum nýlendukúgara, útlendinga etc.).

Íslenskt innistæðutryggingakerfi brást, bæði gangvart íslenskum innistæðueigendum á Íslandi og innistæðueigendum Landsbankans erlendis. Íslenska ríkið hljóp undir bagga og tryggði innistæður hér heima. Og nú er búið að semja um að íslenska standi með sama hætti að baki tryggingasjóðnum gagnvart erlendum innistæðueigendum. Sem betur fer þá duga eiginir þrotabús Landsbankans næstum fyrir allri greiðslunni.

Segjum já!

[Axel Þór Kolbeinsson, 6.4.2011 kl. 15:28]

Sigurður M.  Þetta stendur samt í umsögn fjármálaráðuneytis.

 http://kjosum.is/images/stories/frett/139.1139.pdf

[Sigurður M Grétarsson, 6.4.2011 kl. 18:19]

Axel. Oft mismæla menn sig í umsögnum til þingnefnda eins og annars staðar. Hitt hefur komið skýrt fram í fjölmiðlum og í samtöklum vð ráðamenn. Enda væru 26 milljarðar í ár í hróplegu ósamræmi við það að heildrakostnaðurinn er áætlaður um 32 milljarðar á fimm árum og þar með talið um 13 milljarðar á næsta ári.

Gunnar Heiðarson. Mat á eignum þrotabúsins hefur hækkað mikið síðan í desamber og því hefur matið á kostnaði ríkssjóðs vegna málsins minnkað talsvert síðan þá. Hann er nú áætlaður 32 milljarðar og flest bendit til þess að það sé fremjur ofmat en vanmat því mat á eignum þrotabúsins er varlega áætlað.

Það þarf ekki að skipta um ríkisstjórn til að lármaka skaðann af höfnun samningsins í þjóðaratkvæðagreiðslu. Þessi ríkisstjórn mun gera það sem hún getur til að lágmarka kostnað okkar af þessu máli eins og hún hefur gert frá upphafi. Að sjálfsögðu verður barist af hörku í dómssölum en því miður er mjög ólíklegt að mismunun á grundvelli búsetu standist EES reglur eða stjórnarskrá Íslands fari málið fyrir íslenska dómstóla.