Af hverju fá eru þau arabaríki útilokuð, sem ekki viðurkenna ísrael.?

Af hverju eru þau arabaríki útilokuð, sem ekki viðurkenna Ísraelsríki? Eru þau ekki jafn miklir aðilar að þessari deilu og hin? Er það eðlileg krafa að arabaríki viðurkenni Ísrel án þess að samið sé um það fyrst í friðarsamningum? Hver gaf Sameinuðu þjóðunum rétt til að stela 55% af landi Palestínu árið 1947n til að gefa það gyðingum til að stofna ríki sitt? Hvaða kröfu hefur alþjóðasamfélagið á að arabaríki viðurkenni slíkt nema samið sé um það við þau?

 

Þetta er líklega aðeins tilliástæða til að halda þeim arabaríkjum frá deilunni, sem líkleg eru til að gera eðlilegar kröfur fyrir hönd Palestínumanna. Arabaríki, sem hafa viðurkennt Ísrael eru flest tilbúin til að sætta sig við 1967 landamærin þó þar væri helmingur þeirra 45% landsins, sem Sameinuðu þjóðirnar ætluðu Palestínumönnum innan landamæra Ísraels. Það væri því verið að verðlauna þá fyrir ólöglegt hernám með því að gefa þeim eftir ránsfeng sinn að hálfu leyti. Með þessu sitja Palestínumenn eftir á um 22% lands síns.

 

Einnig er líklegt að þau arabaríki, sem ekki hafa enn viðurkennt Ísrael, séu líklegri til að standa fast á þeirri sjálfsögðu og eðlilegu kröfu að palestínskir flóttamenn fái að snúa aftur heim. Friðarsamningar án slíks eru í andstöðu við alþjóðalög og geta ekki talist neitt annað en afarkostir.

Bush hyggst boða til friðarráðstefnu

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 16.7.2007 kl. 20:49]

Í fyrsta lagi eru það Ísraelar, sem hafa verið árásaraðilarnir i nánast öllum stríðum, sem þeir hafa háð við nágranna sína. Þeir eru hernámsliðið (landræningjarnir) á þessum slóðum. Þar með eru það þeir, sem eru árásaraðilin. Það hefur engin farið fram á að Ísrelar gefi land fyrir frið. Það er verið að fara fram á að þeir skili stolnu landi til að réttmætir eigendur landsins friðmælist við þá. Er það til of mikils mælst? Hvað er óeðlilegt við þá kröfu?

Ísrelar nota mikið þau rök fyrir því að halda eftir hernumdu (stolnu) landi að þeir þurfi að hafa landamæri, sem er hægt að verja. Staðreyndin er hins vegar sú að í ljósi sögunnar að það eru nágrannar Ísraela, sem fyrst og fremst þurfa landamæri, sem hægt er að verjast svo þeir geti varið sig fyrir þessu gráðuga og blóðþyrsta nágrannaríki sínu.

Lykilatriðið er hins vegar að engir friðasamningar geta talist réttlátir á þessum slóðum, sem miða við að Ísraelar fái að halda einhverju eftir af ránsfeng sínum. Krafan um að Ísraelar fari að alþjóðalögum hlýtur að teljast eðlileg og sjálfsögð í friðarsamningum fyrir botni Miðjarðarhafs. Það er ekkert, sem réttlætir hernám (landrán) Ísraela.

Þó málflutningur sanngirnis og réttlætis í anda alþjóðalaga hafi enn sem komið er tapað fyrir hernaðarmætti Ísraela þá eru það engir lúserar, sem halfa fram þeim málfutningi. Þeir, sem fylkja sér bak við hernaðarmáttinn gegn sanngirni og réttlæti eru hinir einu og sönnu lúserar í málinu. Þeri hafa tapað sjálfsvirðingu sinni með því að taka valdið og ofbeldi fram yfir réttlæti.

Ef einhver málfutningurn er brjóstumkennanlegur þá er það málflutningur þeirra, sem styðja útþennslustefnu Ísraela, sem felst landráni þeirra og villimannslegri kúgun þeirra á Palestínumönnum.

[kaptein ÍSLAND, 16.7.2007 kl. 21:55]

hæ sigurður m ,spurning afhverju ertu bláklæddur ? því að blár í litur sjálfstæðismanna ,ekki samfylkingarinnar hmmmmmmm

[Ólafur Jóhannsson (IP-tala skráð) 20.7.2007 kl. 19:02]

Sigurður M.  Hversvegna þetta Ísraels/gyðinga hatur? Það væri auðvellt að svara röngum fullyrðingum þínum.

Ég vil þó benda þér á nokkur atrið sem þú ættir að vita, ef þú hefur eitthvað kynnt þér staðreindir um sögu og tilkomu Ísraelsríkis. Gyðingar byrjuðu á nítjándu öld að kaupa upp óbyggð svæði af Tyrkjum (Tyrkir eru ekki arabar) Þeir stjórnuðu þessu landsvæði sem er nefnd Palestína frá 1517-1917. Gyðingar þurrkuðu landið upp og ræktuðu það. Arabar sem í dag eru kallaðir Palestínumenn, sem komu að mestu um aldarmót 1800/1900 í atvinnuleit til landsins og unnu bæði með gyðingum að uppgræðslu og seinna með englendingum sem unnu lanndið 1917.

Þessir palestínumen hafa fæstir nokkur söguleg tengsl við landið sem kallast Palestína (reyndar rangnefni, heutir með réttu Júdea, Samaría og Galelía.) Gyðingar hafa aftur á móti um 4000 ára sögu í þessu landi.   Á tímabili Tyrkja sem var í 400 ár fór landið að eyðast og fáir bjuggu þar fyrir utan hirðingja sem sem fóru með hjarðir sína um landið að leit að fæðu.  það var ekki fyrr en gyðingar komu og gátu breytt eyðimörkinni í gróðursæla reiti að nágrannaþjóðir fóru að setjast þar að. Fljótlega byrjuðu arabar að berjast við þá gyðinga sem þar voru og vildu þá burt frá öllu því svæði sem þeir höfðu ræktað..... Ég ætla ekki að taka lengri tíma að segja þér þessa sögu, en ég vil mótmæla þeim ósannindum sem þú heldur fram.

1. Sameinuðu þjóðirnar hafa aldrei stolið landi frá Palestínumönnum. Samkomulag var gert í Nóvember 1947 um skiptingu landsins, milli araba og gyðinga. Gyðingar samþykktu en arabar neituðu. Þeir vildu fá ALLA Palestínu. Palestína, sem ríki er ekki til og hefur aldrei verið til. Palestínumenn eru EKKI þjóðflokkur.

Israel varð sjálstætt ríki 14.maí 1948.  Um leið réðust 5 nágrannaríki á hið nýfædda land. Egyptaland, Jórdanía, Sýrland, Írak og Líbanon. markmiðið var að eyða Ísrael (íhafið). Ísrael vann þetta stríð þrátt fyrir lélegan herafla.  Trans-jórdanía réðist inn í Palestínu og hernámu Samaríu og Júdeu (Vesturbakkan) og innlimuðu það svæði í Jórdaníu. þeir héldu því svæði í 19 ár. Það var ekki Ísrael sem hernam Vestubakkann....    Ísrael hefur aldrei ráðist á nágranna ríki, með það í huga að innlima það í Ísrael.

Árið 1967 réðust aftur nágranna þjóðir á Ísrael, með það í huga að eyða landi og þjóð. Ísrael vann það stríð. Aftur á helgasta degi gyðinga Yom-Kippur 1973 réðust arabaþjóðir að nýju á landið, með það sama í huga. Aftur unnu Ísrael stríðið. Egyptaland og Jórdan hafa gert friðarsamkomulag við Ísarel, sem enn er í gildi.

En, Sigurður, það eru enn þjóðir og samtök sem vilja ekki semja frið við Ísrael. Ísrael hefur um 7 milljónir íbúa, þar af eru um 2 milljónir arabar og aðrir. Nágrannaþjóðir araba eru rumlega 200 milljónir sem ekki þola þetta litla og eina lýðræðisríki M-Auturlanda.

Þú vinnur ekki fylgi við hatursfullar skoðanir þínar með því orðalagi þínu... Ingibjörg Sólrún hefur annað að segja eftri för hennar til Ísrael/Palestínu.... Að endingu vil ég benda þér á að lesa mjög athyglisverða grein eftri Gunnar Friðrik um Gyðingahatur.  >gfi.blog.is<

Ég óska þér alls góðs og bið þér blessunar.

Shalom kveðja
Ólafur Jóhannsson 

[Sigurður M Grétarsson, 25.7.2007 kl. 10:16]

Svona til að byrja með þá hef ég aldrei sett neitt frá mér hvorki munnlega né skriflega, sem flokkast getur undir gyðingahatur enda er ég hvorki haldinn fordómum né hatri í garð gyðinga. Ég frábið mér því slíkum innistæðulausum uppnefnum. Þú ert engu skárri en Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson. Gagnrýni á þjóðríkið Ísrael er ekki það sama og fordómar eða hatur á gyðingum. Í því efni skiptir engu hvort um réttmæta eða óréttmæta gagnrýni er að ræða. 

Með sömu rökum væri hægt að flokka það undir fordóma gagnvart rússnesku rétttrúnaðarkirkjunni að fordæma framferði Rússa í Téténíu eða flokka það, sem fordóma gagnvart endsku biskupakirkjunni að gagnrýna framferði Breta á Norður Írlandi. Þetta er einfaldega lágkúruleg leið margra stuðningsmanna Ísraela til að gera lítið úr þeim, sem gangrýna Ísrael.

Þú Ólafur ert svo sannarlega að kasta steini úr glerhúsi þegar þú ert að gagnrýna aðra fyrir rangar fullyrðingar varðandi málefni Ísraels og Palestínu. Ég bið þig fyrirfram afsökunar ef ég er að hafa þig fyrir rangri sök í stað nafna þíns en ég veit ekki betur en að þú sért stjórnandi þáttarins "ísrael í dag" á sjónvarpsstöðinni Omega. Þar fer einhver ömurlegasti áróðursþáttur í íslenskri fjölmiðlun og er leitun að nokkri umföllun á íslenskum fjölmiðlamarkaði þar, sem meira hefur verið hallað réttu máli í umjöllun um nokkurt mál. Það sama á við um áróðurssíðuna zion.is og áróðurssnepilinn "Ísraels fréttir", sem þú varst svo almennilegur að senda mér um daginn. Ég þurfti ekki að lesa lengi til að sjá að um ómerkilegan áróðurssnepil er að ræða.

En nóg um þetta. Tökum aðeins fyrir skrif þín á þessa bloggsíðu.

Það skapar alveg jafn mikinn hefðarrétt á nýtingu landa að fara þar um með hjarðir sínar og nýta bithaga landsins eins og það að rækta landið upp. Það að hjarðmenn fóru um þetta land segir það að ekki var um ónýtt land að ræða og því engin réttur á að taka þetta land af hirðingjunum. Þó eitthvert ríki hernemi land þá verða þeir ekki við það réttmætir eigendur þess að hafa ekki heimild til að selja öðrum það og hrekja þá, sem hafa nýtt það öldum saman frá landinu. Sala Tyrkja á jörðum þarna hefur því álíka mikla þýðingu og ef Þjóverjar hefðu selt einhverjum hluta þeirra lands, sem þeir hernámu í seinna stríði. Heldur þú að þeir, sem keyptu það land að Þjóðverjum hefðu verið taldir réttmætir eigendur þess að stíði loknu? Ég held ekki.

Arabar hafa alveg jafn mikil söguleg tengsl við þetta land og gyðingar. Það voru sameigilegir forfeður þeirra, sem byggðu þetta land í upphafi enda eru til um fimm þúsund ára heimildir um byggð á þessum slóðum. Íbúar þessa svæðis skiptust í mismunandi trúarhópa og oft sló í brýnu milli þjóðflokka á þessum slóðum eins og alls staðar annars staðar í heiminum. Biblían er full af sögum um stríð gyðinga við nágranna sína. Það var mismunandi milli tímabila hverjir réðu lögum og lofum á þessu svæðí og á um fimm þúsund ára menningarsögu svæðisins réðu gyðingar mestu á svæðinu í innan við eitt þúsund ár. Söguleg tengsl þeirra við svæðið er því síst meiri en annarra.

Þegar Sameinuðu þjóðirnar samþykktu í nóvember 1947 skiptingu landsins þá höfðu þær engan rétt til þess enda svæðið ekki eign Breta þó þeir heðu hernemið það. Þessi gernigur ver því þjófnaður á landi til að gefa gyðingum, sem voru felstir aðkomumenn eða börn eða barnabörn innflytjenda. Innflutningur gyðinga til þessa svæðis hófst seint á nítjándu öld og er talið að þeir hafi verið um 2% íbúa þessa svæðis árið 1890. Þessi innflutnignur jókst eftir að svæðið komst undir stjórn Breta árið 1917 og er talið að gyðingar hafi verið orðnir um þriðjungur íbúa árið 1947. Þrátt fyrir að vera aðeins þriðjungur íbúa og flestir aðkomumenn ákváðu Sameinuðu þjóðirnar að gyðingar skyldu fá 55% landsins. Að sjálfsjögðu voru arabar ekki ánægðir með þessa mjög svo óréttlátu skiptingu og að sjálfsjögðu höfðu þeir mikið til síns máls, sem töldu Sameinuðu þjóðirnar ekki hafa neinn rétt til að gefa gyðingum hluta af sínu landi.

Gyðingar létu sér þetta ekki nægja heldur fóru þeir út í það að hrekja araba á brott með morðum og hryðjuverkum og hröktu þannig milli sjö hunduð þúsund og milljón araba á flótta. Mesta ógnun ollu fjöldamorð zíonista í þorpinu Deir Jassin þann 9. apríl 1948. Samhliða þessu hernámu (stálu) síonistar helmingi þeirra 45% landsins, sem Sameinuðu þjóðirnar höfðu ætlað Palestínumönnum. Árásir fimm arabaríkja á nýstofnað Ísrael var því ekki upphaf stríðs, heldur tilraun til að ljúka stríði, sem stofnendur Ísraelsríkis höfðu þegar hafið. Þetta var tilraun til að ná aftur hernumdu (stolnu) landi og til að rétta hlut þeirra, sem höfðu verið hraktir af heimilum sínum. Þetta var því tilraun til sambærilegrar aðgerðar og þegar Írakar voru hraktir frá Kuweit. Því miður tókst þetta ekki eins vel og í Kuweit nokkrum áratugum síðar og því sitjum við enn uppi með hið grimma hernámsríki Ísrael.

Það sést vel hversu lítið er að marka sögulegan "fróðleik" þinn þegar þú heldur því fram að það hafi verið arabaríkin, sem réðust á Ísraela í sex daga stríðinu. Meira að segja Ísraelar sjálfir reyna ekki að halda þessu fram. Það er hafið yfir allan vafa að það voru Ísraelar, sem hófu það stríð með leifturárásum þar, sem þeir meðal annars eyddu óviðbúnum flugherjum arabaríkjanna á fyrstu klukkustundum stríðsins og eftir það var leikurinn auðveldur með öll völd í lofti.

Ísraelar hafa hins vegar haldið því fram að arabaríkin hafi verið að undirbúa árás á þá og þeir aðeins ákveðið að vera fyrri til. Þeir hafa þó ekki getað sýnt fram á það. Vera má að um liðsflutiniga til landamæranna hafi verið að ræða en það getur allt eins hafa verið vegna njósna Araba um að Ísraear væru að undirbúa árásir á þá. Einnig verður að hafa í huga að enn átti eftir að hrekja Ísraela fró ólöglega hernumdum svæðum þeirra frá 1947 og 1948 þannig og menn ekki enn búnir að gefa upp von um það.

Það er hins vegar rétt að Arabaþjóðir réðust á Ísrael árið 1973. Það var hins vegar tilraun til að ná aftur hernumdu landi frá Ísraelum og má líta á þetta, sem eitt stríð með sex ára vopnahléi.

Reyndar er það svo að á meðan hernám varir er stríðsástand til staðar og eru því allir bardagar tengdir því hluti af sama stríði þó löng vopnahlé séu á milli. Allar skærur á þessum slóðum eru því afleiðing tveggja hernámsstríða Ísraela annars vegar 1947 og 1967. Það eru Ísraelar, sem eru hernámsveldið á þessum slóðum og því eru það þeir, sem eru árásaraðilinn á þessum slóðum. Enda er það svo að megnið af ofbeldi og moðum á þessum slóðum hefur verið framið af Ísraelum.

Það eru fyrst og fremst Ísrelar, sem ekki vilja frið. Þeir hafa verið að slá ryk í augu heimsbyggðarinnar með svokölluðum "friðartilboðum" sínum, sem þó haf ekki verið neitt annað en niðurlægjandi uppgjafarskilmálar fyrir Palestínumenn. Þetta á meðal annars við um tilboð Baraks frá árinu 2000. Meðan Ísraelar ljá ekki máls á neinu, sem getur kallast sanngjarnir friðasamningar verður ekki samið um frið. Það er stutt síðan þeir höfnuðu mjög svo rausnarlegu tilboði frá Arabasambandinu. Það gerði ráð fyrir að Ísraelar fengju að halda eftir öllu ólöglegu hernámssvæði sínu frá árunum 1947 og 1948 en skiluðu öðrum hernámssvæðum. Með öðrum orðum var þeim boðið að fá helming þess lands, sem Sameinuðu þjóðirnar úthlutuðu Palestínumönnum árið 1947 og þar með um 78% Palestínu.

Það, sem Ingibjörg Sólrún hefur fyrst og fremst að segja eftir för sína er að það sé ólíðandi staða til lengdar að Ísrael sé í hlutverki hernámsríkis og að Palestínumenn verði að fá að stofna ríki, sem getur þrifist. Það gerist ekki öðruvísi en að Palestínumenn fái talsvert meira land en Ísraelar vilja skammta þeim úr hnefa og að það verði meira samliggjandi en yfirráðsvæði þeirra í dag eru. Hún hefur einnig sagt að Ísraelar verði að yfirgefa allar landnámsbyggðir (landránsbyggðir) sínar. Þetta er í samræmi við það friðartilboð Arabaríkja, sem Ísraelar höfnuðu um daginn.