Kjafæði

Það er ekki bannað samkvæmt EES samningnum að einstök ríki setji takmarkanir á rétt banka undir þeirra eftirliti til að stofna útibú í öðrum EES löndum. Það hafa Bretar gert. Breskum bönkum er óheimilt að stofna útibú í öðrum EES löndum. Vilji þeir vera með starfsemi í öðrum EES löndum þá verða þeir að gera það í formi dótturfélaga og þar með á ábyrgð þeirra landa, sem dótturfélögin eru skráð í. Ef við hefðum gert það þá stæðum við ekki uppi með Icesave skuldirnar.

 

Það var því sofandaháttur þeirra stjórnvalda, sem voru við völd þegar fyrstu Icesave reikningarnir voru stofnaðir, sem er ein stærsta orsökin fyrir því hvernig komið er fyrir okkur. Þegar búið var að stofna þessa reikninga og safna umtalsverðum innistæðum á þá var erfiðara um vik að fara að banna þetta án þess að reyna fyrst að fá Landsbankan til að færa sína reikninga yfir í dótturfélög. Slíkt hefði getað verið túlkað, sem vantraustsyfirlýsing íslenskra stjórnvalda á Landsbankann og þar með valdið honum umtalsverðum skakkaföllum.

 

EES samningurinn hefur orðið okkur Íslendingum til mikillar hagsældar enda opnað okkur ýmsa möguleika á EES svæðinu. Að öllum líkindum væru lífskjör okkar Íslendinga verri en þau eru í dag ef við hefðum ekki gert þann samning þó við stæðum þá uppi með alla bankana í innlendum rekstri. Ef einhver mistök er hægt að færa upp á það að hafa gert EES samningin þá felast þau í því að ganga ekki enn lengra og gerast aðilar að ESB og taka upp Evru. Ef við hefðum gert það á sínum tíma þá væru bankarnir okkar að öllum líkindum enn starfandi þó þeir væru vissulega í erfiðleikum. Það er allavega ljóst að þeir hefðu ekki lent í þeim mikla gjalderisskorti, sem þeir lentu í og var aðalástæðan fyrir falli þeirra vegna þess að þá væru nánast öll innlán í þeim í Evrum, sem er sá gjaldmiðill, sem nánast allar erlendu skuldir þeirra voru í.

 

Það hefur verið fullyrt að bæði Írland og Austurríki stæðu í sömu sporum og við ef þær þjóðir hefðu ekki verið aðilar að ESB og verið aðilar að evrópska myntsvæðinu.

 

Hvernig væri að Björn Bjarnason hætti í afneitun og viðurkenni að það var slægileg frammistaða hans og annarra ráðamenna seinustu ár, sem kom okkur Íslendingum í þá stöðu, sem við erum nú í. Þetta er ekkert annað en ómerkilg smjörklípa til að reyna að draga athyglina frá eigin sök í þessu máli.

Aðild að EES réð úrslitum

Heimskuleg hugmynd. Greiðslujöfnunarvísitalan gerir meira fyrir þá verst settu

Þessi hugmynd er með er mjög heimskuleg að mínu mati hvað varðar úrræði fyrir lántaka með húsnæðislán í íslenskum krónum. Ástæðan er sú að þeir, sem verst eru settir með sín húsnæðislán eru fyrst og fremst þeir, sem keyptu íbúðir á verðbólutímabilinu 2005 til 2007. Þeirra lán eru því nýleg og þar af leiðandi eru afborganir af láninu mjög lítill hluti greiðslubyrðinnar vegna þess að flest húsnæðislánin í íslenskum krónum eru jafngreiðslulán. Þetta yrði því fyrst og fremst opin leið fyrir fólk, sem er ekki neinum sérstökum vandræðum með greiðslu sinna lána til að minnka greiðslubyrði þeirra mikið til að geta aukið neyslu sína.

 

Þar af leiðandi mun það svigrúm, sem lánastofanir hafa til að lengja í lánum fyrst og fremst fara í aðra en þá verst settu og þar með minnka það svigrúm, sem þær hafa til að hjálpa þeim verst settu. Ef við tökum dæmi um jafngreiðslulán með 5% vöxtum til 40 ára, sem búið er að greiða af í þrjú ár. Ef lánstími þess er lengdur í 80 ár þannig að eftirstöðvar dreifast á 77 ár í stað 37 ára þá mun það lækka greiðslubyrði lánsins um tæp 14%. Ef búið er að greiða af láninu í 10 ár mun greiðslubyrðin lækka mun meira og enn meira ef búið er að greiða af því í 20 ár.

 

Greiðslujöfnunarvísitlana, sem stjórnvöld settu á í desember á síðasta ári mun hins vegar lækka greiðslubyrði um eitthvað í kringum 20% þegar líða tekur á þetta ár og er það óháð því hvesu lengi er búið að greiða af láninu. Greiðslujöfnunarvísitalan hefur hins vegar þann kost að þegar lífskjör batna hér aftur þegar við komumst upp úr kreppunni þá hækkar greiðslubyrðin í takt við launaþróun þangað til lánið er aftur komið í þá stöðu, sem það hefði verið í ef aldrei hefði verið beðið um frestun á greiðslum í takt við greiðslujöfnunarvísitölu. Lánið mun því verða greitt upp á sama tíma og upphaflega var áætlað öfugt við það, sem gerist ef leið Landsmbands kvenna í Frjálslynda flokknum verður farin.

 

Hvað varðar myntkörfulánin þá eru þau flest afborgunarlán og eru þar að auki flest með mun lægri vöxtum en lán í íslenskum krónum. Það lækkar því greiðslubyrði þeirra verulega að lengja lánstíman. Hins vegar eru það lán, sem koma væntanlega til með að lækka bæði hvað varðar höfuðstól og greiðslubyrði þegar gengi krónunnar styrkist. Því mun sú lækkun greiðslubyrði koma til viðbótar við þá lækkun, sem verður vegna lengingar lánsins. Þá eru menn með lán, sem eru með greiðslubyrði langt undir greiðslugetu og greiðast hægt niður vegna lengingar lánstíma. Því er mun skynsamlegar að mínu mati að fara þá leið, sem bankarnir bjóða nú þegar upp á fyrir viðskiptavini sína, sem er einfaldlega að greiða fasta upphæð á mánuði fyrir hverja milljón, sem upphafleg lánsupphæð var á meðan gengi krónunnar er eins lágt og það er nú.

 

Þessi hugmynd Landsambanda kvenna í Frálsynda flokknum gerir því ekkert fyrir þá lakast settu, sem þau úrræði, sem nú þegar eru til staðar gera ekki.  Hún gerir meira að segja minna fyrir þá lakast settu en núverandi úrræði gera. Hins vegar mun þeirra útfærsla hugsanlega setja stóran hluta af getu fjármálastofnana til að lækka greiðslubyrði lántaka í hendurnar á fólki, sem ekki eru í neinum vanda statt en vill einfaldlega fá tækifæri til að auka neyslu sína.

Vilja að lánstími verði tvöfaldaður

Betra að vanda til verks en að flana út í breytingar

Ég vil taka það strax fram að ég er sammála því að gera þessar breytingar á kosningalögum. Ég held hins vegar að ekki sé tími til að gera slíka breytingu fyrir næstu alþingiskosningar þannig að sómi sé að framkvæmdinni. Höfum í huga að það eru sveitastjórnakosningar strax á næsta ári. Ég tel mörg rök fyrir því að þessi breyting verði fyrst reynd þar.

 

Í fyrsta lagi þá er tíminn það naumur til næstu kosninga að ekki er hægt að leggja fram vandaða og vel ígrundaða lagasetningu fyrir þann tíma þar, sem metin er faglega reynsla annarra þjóða, sem eru með slíkt fyrirkomulag og þannig metnir kostir og gallar hverrar útfærslu fyrir sig af þeim útfærslum, sem menn hafa reynt.

 

Í öðru lagi þá þurfa stjórnvöld á öllum sínum kröftum að halda til að losa okkur út úr þeirri efnahagskrísu, sem við erum í og því mun vinna við þessa lagasetningu taka tíma frá þeirri vinnu og öfugt. Það er því hætt á því að ef það á að reyna að koma slíkri lagasetningu á þannig að hægt sé að nota þessa aðferð strax í næstu kosningum þá muni verða kastað til hendinni við mótun leikreglna fyrir slíka kosningu auk þess, sem ýmiss nauðsynleg vinna við endurreisn efnahagslífsins sitji að einhverju leyti á hakanum vegna þessarar vinnu.

 

Í þriðja lagi tel ég að ef það á að nota þessa aðferð bæði í alþingiskosningum og sveitastjórnakosningum, eins og ég tel eðlilegt að gera, þá sé eðlilegra að gera fyrstu tilraun með síka aðferð á lægra stjórnsýslustiginu af þeim, sem þessi aðferð á að ná til. Ástæðan fyrir því er sú að á lægra stjórnsýslustigi eru hagsmunirnir minni auk þess, sem þá er hægara um vik að láta Samgöngumálaráðuneytið, ráðuneyti sveitastjórnamála, hafa úrskurðarvald í deilumálum, sem upp gætu komið bæði á aðdraganda kosninga og eftir kosningar. Það eru því minni líkur á leiðinda dómsmálum og langvarandi ósætti innan flokka og jafnvel milli flokka vegna þessa.

 

Í fjórða lagi er minni skaði skeður þó ósætti geri eina eða nokkrar sveitastjórnir illstarfhæfar vegna deilna og jafnvel dómsmála um niðursöðu kosninga heldur en ef það gerist á vettvangi Alþingis meðan staðan er eins og hún er nú í efnahagsmálum þjóðarinnar.

 

 

Því segi ég. Flýtum okkur hægt og gefum okkur tíma fram yfir áramót að klára lagasetningu fyrir persónukjör þannig að hægt sé að vanda til verks og nota þá aðferð í sveitastjórnakosningum á næsta ári. Notum síðan reynsluna af þeim kosningum til að laga helstu galla á lögunum, sem fram koma við þær kosningar svo hægt sé að kjósa samkvæmt betrumbættri lagasetningu í næsstu alþingiskosningum eftir það.

 

Samkvæmt mínum upplýsingum hafa þær þjóðir, sem tekið hafa upp slíkt persónukjör yfirleitt gert það í fyrsta sinn í sveitastjórnakosningum. Ástæðan hefur væntanlega eitthvað að gera með það, sem ég nefndi í þriðja lið hér að ofan.

Vinna áfram að persónukjöri þótt ekki náist sátt

Þá vantar bara lóð undir mosku.

Nú hafa Búddistar, sem iðka Búddisma á tælenska vísu fengið lóð undir sitt búddahof. Þá vantar bara að klára afgreiðslu umsóknar félags Múslima á Íslandi um lóð og þá getum við ekki lengur talist mismuna trúarbrögðum. Ég skora á borgaryfirvöld að fara að taka sig saman í andlitinu og klára það mál.

 

Það stafar engin hætta af slíkri mosku eins og sumir fordómafullir múslimahatarar vilja halda fram. Moska mun ekki gera neitt annað en að gera mannlífið hér á landi litríkara og þar með skemmtilegra.

Búddahof í Hádegismóa

Fáránlegt að tala um að Ísraelar hafi viljað framlengja samingin en ekki Hamas.

Ísraelar og Hamas gerðu tímabundin samning um vopnahlé. Í þeim samningi skuldbungi Ísraelar sig meðal annars til að aflétta eingngrun Gasa, sleppa ákveðnum fjölda Palestínumanna í ísraelskum fangelsum og að sjálfsögðu að gera ekki árásir á Gasa á meðan vopnahléð er í gildi.

 

Það er skemmst frá því að segja að Ísraelar stóðu ekki við neitta af þessu. Þeir hertu einangrun Gasa þannig að skortur á nauðsynjavörum varð enn meiri en verið hafði. Þeir slepptu ekki neinum Palesínumönnum úr fangelsum. Í byrjun nóvember gerðu þeir árás á Gasa, sem kostaði sex Palestínumenn lífið. Þegar annar aðilin svíkur öll ákvæði samnings, sem hann gerir þá eru venjulega afleiðingarnar þær að viðsemjandin segir samingnum upp eða hafnar framlengingu hans ef hann er tímabundin ef hann hefur ekkert í höndunum, sem gefur von um að betur verði staðið við framlengdan samning. Það er þó ekki við hann að sakast varðandi það að samningurinn er ekki endurnýjaður heldur er sá, sem ekki stendur við neitt ábyrgur fyrir því.

 

Tökum dæmi. Maður gerir tímabundin ráðningarsamning til reynslu við vinnuveitanda með það í huga að framlengja hann þegar sá reynslutími er úti. Síðan mætir viðkomandi ekkki í vinnuna einn einasta dag án þess að hafa neina lögmæta afsökun allan reynslutíman en hefur samt samband þegar hann er að renna út og óskar eftir farmlegningu á ráðningasamningnum án þess að koma fram með neitt, sem gefur vísbendingu um að hann standi betur við framlengdan ráðningarsamning. Vinnuveitandinn vill hins vegar ekki sjá að ráða mann, sem ekki mætir í vinnuna og hafnar því framlengingu ráðningarsamningsins. Hver er það í raun, sem ber sökina á því að ráðningarsamningurinn er ekki framlengdur? Er það starfsmaðurinn, sem aldrei mætir í vinnuna eða vinnuveitandin, sem ekki vill framlengja ráðningarsamning við mann, sem aldrei mætir í vinnuna?

4.000 byggingar ónýtar á Gasa

Búnir að fá næg gögn um "getu" tilraunasprengjunnar.

Ísraelar hafa verið að nota sérstaka gerð af sprengju, sem þeir og Bandaríkjamenn hafa verið að hanna. Þeir voru búnir að gera tilraunir með það hvernig þessi sprengja leikur líkama svína og þá vantaði bara upplýsingar um það hvernig hún leikur líkama manna. Ísraelar og Bandaríkjamenn eru sagðir nota Gasa reglulega til að gera tilraunir með ný vopn og þetta er því engin undantekning frá þeirri reglu.

 

Nú eru þeir væntanlega komnir með nægar upplýsingar um það hvernig þetta vopn leikur mannslíkaman og þá geta þeir pakkað saman og farið heim.

Ísraelar við það að ná markmiðum sínum

AF hverju ekki að afvopna Ísrael líka?

Af hverju á aðeins að afvopna annað deiluaðilan? Af hveru á sá deiluaðilinn, sem hefur ítrekað framið fjöldamorð á nágrönnum sínum síðustu 60 ár að fá að halda vopnum sínum meðan fórnarlömb hans eru afbopnuð og þannig skilin eftir varnarlaus fyrir framan þungvopnaðan her ríkis, sem vill ekkert heitar en að drapa þá alla eða hrekja burt svo hægt sé að stela afganginum af landi þairra.

 

Það eru Ísraelar, sem eru hernámsríkið á þessum slóðum. Það eru því Ísreaelar, sem eru árásaraðilinn í þessari deilu. Það eru Ísraelar, sem hafa í 60 ár verið að stela meira og meira landi af Palestínumönnum og hafa reglulega framið fjöldamorð á þeim. Það eru Ísraelar, sem hafa margítrekað ráðist á nágrannaríki sín. Það eru Ísraelar, sem hafa kúgað íbúa hernámssvæða sinna af villimannslegri grimmd í 60 ár.

 

Ef Ísreaelar eru ekki afvopnaðir um leið og Palestínumenn þá er það ekkert annað en ávísun á enn meira landrán Ísraela og áframhaldandi fjöldamorð þeirra á Palestínumönnum. Þeir hafa sýnt það og sannað síðustu áratugi að þeir vilja ekki frið við Palestínumenn. Þeir vilja allt land þeirra fyrir sig. Þeir munu ekki hætta fyrr en því er náð nema alþjóðasamfélagið stoppi þá af.

 

Eitt mikilvægasta verkfefnið til að ná fram friði á þessum slóðum er að afvopna hryðjuverkaríkið Ísrael.

Bandaríkin og Ísrael undirrita samkomulag um Gaza

Búið að ræna þennan mann æsku sinni.

Þessi maður hefur verið í haldi Bandaríkjamanna frá 11 til 21 árs aldurs. Hann hefur væntanlega þurft að sæta pyntingum rétt eins og aðrir fangar í Guantomano öll þessi ár. Það er því búið að ræna þennan mann seinni hluta baræsku sinnar og þar af öllum unglingsárunum. Þessi maður mun aldrei verða samur aftur. Hann mun án efa eiga við aldleg vandamál að stríða í framtíðinni.

 

Hvaða réttarríki heldur mönnum í fangelsi í heilan áratug án þess að hafa nokkuð í höndunum um að viðkomandi hafi gerst sekur um glæp? Það eina, sem Bandaríkjamenn höfðu í höndunum og hafa vafalaust ætlað að fá hann dæmdan fyrir hjá herdómstól, var vitnisburður tveggja manna, sem einnig eru fangar í Guantomano og hafa að öllum líkindum gefið sinn vitinisburð eftir pyntingar. Bush hafði nefnilega fengið í gegn lög, sem heimiluðu þessum herdómstól að dæma menn eftir vitnisburði þriðja aðila þó hann hafi verið fengin fram með pyntingum. Allir, sem einhverja þekkingu hafa á málum vita að slíkur vitnisburður er í meira lagi óáreiðanlegur.

 

Það sorglega er að sennilega á þetta sama við um allflesta fangana í Guantomano. Sennilega eru yfirgnæfandi meirihluti þeirra alsaklaus af því, sem þeir eru sakaðir um. Þar, sem bæði játningar þeirra sjálfra og vitnisburður annarra gegn þeim hefur verið fengin fram með pyntingum þá er lítið að marka þær rannsóknir, sem hafa farið fram á sekt fanganna í Guantomano eða öðrum faneglsum CIA. Nú er liðin það langur tími síðan meint brot hafa átt að eiga sér stað þannig að erfitt er að finna út úr því núna hverjir fanganna eru sekir og hverjir saklausir. Þeir menn, sem hafa verið í Guantomano munu því alltaf mæta tortryggni, sem mun gera lífsbaráttu þeirra erfiða í fratíðinni.

 

Þessi tiltekni maður nýtur þess að verfa ríkisborgari í vestrænu ríki. Annars væri hann ekki búin að fá þann dómsúrskurð, sem hann hefur nú fengið. Væntanlega hafa kanadísk stjórnvöld staðið að mestu undir kostnaðinum við það að krefjast lausnar  hans fyrir bandarískum dómstólum. Því miður eru fæstir fangar í Gauntomano svo heppnir.

 

Það verður stór stund þegar nýr forseti Bandaríkjanna lokar þessum smánarbletti á Bandaríkjunum og þá um leið vestrænum ríkjum, sem fangabúðirnar í Guantomano eru.

Yngsta fanganum í Guantánamo verði sleppt

Hvað með tapaðar auglýsingatekjur?

Væntanlega er stór hluti af tjóni Stöðvar 2 af mótmælunum á gamálrsdag í formi tapaðra auglýsingatekna Stöðvar 2. Ætla mótmælendur að greiða þann skaða? Reyndar er mjög erfitt að áætla það tap. Vissulega er hægt að sýna fram á seldar auglýsingar, sem ekki reyndist unnt að sýna og þar að leiðandi ekki unnt að innheimta. Hins vegar er alltaf óljóst í hve miklu mæli auglýsendur hafi keypt aðrar auglýsingar af Stöð 2 á móti og í hve miklu mæli þeir hafa annað hvort einfaldlega sparað sér þann auglýsingakostnað eða keypt auglýsingar frá örðum söluaðilum á móti.

Bjóðast til að greiða skaða Stöðvar 2

Aðallega nauðsynjum "smyglað" um þessi göng.

Ísraelar hafa verið iðnir við að eyðileggja göng milli Gasa og Egyptalands og tala mikið um að um þau sé smyglað vopnum til Hamas liða. Vissulega er líklegt að slíkt sé gert. Hins vegar er það staðreynd að megnið af því, sem fer um þessi göng eru nauðsyjavörur, sem mikill skortur hefur verið á vegna þeirrar herkvíar, sem Ísraelar hafa viðhaft með stuðningi Egypta á Gasa. Það hefur verið skortur á öllu á Gasa vegna þessa meðal annars á mat, lyfjum og eldsneyti. Því hafa íbúar Gasa grafið fjölda ganga til að "smygla" slíkum nauðsynjum inn í landið og sennilega hafa jafnvel líka einstaka lúxusvörur fengi að fljóta með.

 

Svo er annað, sem væri gaman að velta fyrir sér varðandi orðalag. Ef vopn eru flutt til Palestínumanna þá er það "vopnasmygl" en ef vopn eru flutt til Ísraela þá er það "vopnaflutningar" eða "vopnasala". Hvernig stendur á þessu? Er eitthva verra að útvega vopn fyrir hernumda þjóð, sem þarf að berjast fyrir frelsi sínu og landi heldur en til hernámsríkis, sem notar þau til fjöldamorða og kúgunnar á íbúum hernámssvæða sinna?

Loftárásir halda áfram