Þvílík bullfrétt

Það var handtaka Hezbolla á tveimur ísraelskum hermönnum á leifum hernámssvæðis Ísraela í Líbanon, sem var kveikjan að innrás Ísraela í Líbanon en ekki handtaka Gilad Shalit. Ísraelar fóru reyndar út í miklar hernaðaraðgerðir gegn Palestínumönnum á Gasa í kjölfar handtöku Shalits og hugsanlega er að það mál allt saman hafi verið kveikjan af árás Hezbolla á ísraelsku hermennina í Líbanon. Það eru þó aðeins óbein tengsl ef svo er.

Þúsund fangar fyrir Shalit

Vantar ekki eitthvað í fréttina?

Það eina, sem má lesa út úr keppninni er að um hlaupakeppni er að ræða. Tími íslenska keppandans bendir til að um sé að ræða lengri vegalengd en maraþon. Annað get ég ekki lesið úr þessari frétt þar með talið hversu langt hlaupið er.

Íslendingar framarlega í „járnkarlskeppni"

Viðurkennum sjálfstæði Tétsníu

Nú er kominn tími til að Alþjóðasamfélagið viðurkenni sjálfstæði Tétsníu og verji það land fyrir grimmdarverkum Rússa. Rússar ættu erfitt með að mótmæla því vegna þess að öll rök þeirra fyri sjálfstæði Suður-Ossetíu og Abkasíu eiga líka við um Tétsníu. Það er skömm af því hversu litla hjálp Téténar hafa fengið frá alþjóðasamfélaginu þegar þeir hafa þurft að þola alla þá grimmd, sem Rússar harfa sýnd þeim til að verja óverjanlegt hernám sitt á landinu.

Cheney: NATO-ríkin verða að sameinast gegn ágangi Rússa

"Fangar" eða "gíslar"

Af hverju stafar það að fjölmiðlamenn á Vesturlöndum kalla alltaf þá Palestínumenn, sem Ísraelar hafa í haldi "fanga" og tala um að þeir séu "handteknir" þegar þeir eru teknir en þeir Ísraelar, sem Palestínumenn eða Hezbolla hafa í haldi alltaf kallaðir "gíslar" og talað um að þeim sé "rænt" þegar þeir eru teknir?

 

Er þetta ekki dæmi um hlutdræga frásögn Vestrænna fjölmiðla af ástandinu fyrir botni Miðjarðarhafs? Vestrænir fjölmiðlar eru almenn talsvert hlutdrægir í frásögnum af deilu Ísraela og Pelstínumanna Ísraelum í vil og þá sérstaklega í bandarískum fjölmiðlum.

200 föngum sleppt í Ísrael

Er þá ofbeldi í lagi ef fórnarlambið bíður ekki skaða af?

Þessi dómur er út í hött. Samkvæmt þessu er í lagi að beita fólk ofbeldi ef það er gert með þeim hætti að það veldur aðeins sársauka en veldur ekki fórnarlambinu skaða að öðru leyti. Þvílíkur hálfviti getur þessi dómari verið. Ætli þetta hafi nokkuð verið dómarinn, sem fékk starfið út á reynslu sína, sem aðstoðarmaður dómsmálaráðherra, sem kvað upp þennan dóm?

Flengingar ekki alltaf ruddalegt eða ósiðlegt athæfi

Væri hann enn í haldi ef hann hefði drepið óþekktan mann?

Sú spurning er áleitin hvort það skipti máli varðandi möguleika á reynslulausn morðingja í Bandaríkjkunum hversu þekktur og dáður fórnarlambið var. Hvað ætli margir menn hafi þurfti að sitja jafn lengi inni fyrir eitt morð í New York? Ef hann hefði skotið róna eða óþekktan svartan mann í stað þess að skjóta John Lennon hversu líklegt er þá að hann væri enn í fangelsi?

 

Það getur að sjálfsögðu aldrei verið ásættanlegt að það skipti máli varðandi lengd fangelsisdóms fyrr morð hvert fórnarlambið var. Að sjálfsöðgu á aðeins grimmdin við morðið og síðan hegðun fangans í fangelsi að ráð því hversu fljótt fangi fær reynslulausn.

Chapman neitað um reynslulausn

Óbilgirni Ísraela er eitt af því sem stendur í vegi fyrir friðarsamningum.

Það er óbilgirni og frekja Ísraela, sem er ein af aðalástæðum þess að ekki hefur tekist að semja um frið fyrir botni Miðjarðarhafs. Þeir hafa aldrei ljáð máls á neinu, sem talist getur boðlegt friðartilboð.

 

Ísraelar hafa aldrei ljáð máls á því að annað hvort fái Palestínumenn Austur Jerúsalem og þeir versturhlutan eða að Jerúsalem verði undir alþjóðlegri stjórn. Þeir krefjast þess að fá hana alla.

 

Ísraelar hafa aldrei ljáð máls á því að palestínskir flóttamenn erlendis fái að snúa aftur heim þó þeir eigi skýlausan rétt til þess samkvæmt alþjóðalögum og samþykktum SÞ (ályktun 194).

 

Ísraelar hafa aldrei ljáð máls á því að skila öllu því landi, sem þeir hernámu af Palestínumönnum árið 1967 hvað þá því landi, sem þeir hernámu á árunum 1948 og 1949. Þeir eru að bjóða Palestínumönnum innan við helmig þess lands, sem þeim var úthlutað af SÞ árið 1947, sem jafngildir um 22% af upphaflegu landi Palestínumanna.

 

Ísraelar hafa aldrei ljáð máls á því að Palestínumenn stjórni sínum landamærum að öðrum ríkjum eða að land þeidrra verði þannig samfellt að þar sé hægt að reka eitt ríki.

 

Án sanngjarnra friðarsamninga er útilokað að ná fram varanlegum friði. Sanngjarnir friðarsamningar eru reyndar ekki trygging fyrir friði en þeir eru nauðsynleg forsenda friðar til lengri tíma. Það er því ekkert annað en blekkingarleikur að hálfu Ísraela að bjóða Palestínumönnum niðurlægjandi uppgjafarskilmála í gerfi friðartilboðs. Þannig láta þeir líta svo á að það séu Palestínumenn, sem ekki vilji frið vegna þess að þau viðbrögð þeirra að hafna slíku tilboði eru fyrirsjáanleg og í raun óhjákvæmileg. Siðan liggja Palestínumenn undir ámæli fyrir að hafna "góðu", "gögugu" eða "rausnarlegu" tilboði Ísraela eins og sumri afarkostir þeirra hafa verið kallaðir af stuðningsmönnum Ísraela.

Abbas hafnar tilboði Ísraela

Er ekki best áð Pútín fari frá?

Er ekki best fyrir alla að Pútín og hans lið fari frá völdum í Rúslandi? Er það ekki einræðistilburðir þeirra, sem eru helsta vandamálið?

„Best ef hann færi frá"

Bandaríkamenn eru enn í afneitun varðandi þennan hræðilega stríðsglæp.

Afneitun Bandaríkjamanna gagnvart kjarnorkuárásum sínum á Japan er alger. Þeir halda því enn fram að þessar árásir þeirra hafi bjargað mun fleiri mannslífum en þær kostuðu og bregðast ókvæða við ef þeirri fullyðringu þeirra er mótmælt. Þeir gengu meira að segja svo lagt að sýna flugvélina, sem varpaði kjarnorkusprengjunni á Hirjosima og í texta við hlið hannar var aðeins talað um flugeiginleika hennar en ekki minnst á fórnarlömb árásarm hennar. Þetta var svona álíka og að sýna gasklefa eða líkbrennsluofn úr Auswich fangabúðunum og tala aðeins um afkastegetu og nefna aðrar tæknilegar upplýsingar en minnast ekki á fórnarlömbin.

Staðreyndin er sú að Bandaríkjamönnum og þeirra bandamönnum var í lófa lagið að ljúka stríðinu við Japani án þessara árasa og án innrásar í Japan. Þegar þarna var komið voru Japanir komnir að fótum fram í stríðinu og Sovétmenn mættir til að gera innrás í Japan. Japanir vildu frekar gefast upp fyrir Bandaríkjamönnum heldur en Sovétmönnum en vildu bara fá tækifæri til að gera það án of mikillar niðurlægingar.

Bandaríkjamenn vildu hins vegar ekki klára stríðið án þess að fá tækifæri til að nota kjarnorkusprengjurnar sínar og gáfu því ekki kost á slíku. Fyrir því voru tvær ástæður. Önnur var sú að þeir þingmenn, sem höfðu dregið vagnin í því að fá fjárveitingar frá ríkissjóði Bandaríkjanna í þróun kjarnorkusprengjunnar voru hræddir um að ef sprengjan yrði síðan aldrei notuð myndi það koma sér illa fyrir þá pólitískt enda var um mjög háar fjárhæðir að ræða. Einnig vildu kjarnorkuvísindamenn Bandaríkjanna fá tækifæri til að gera alvöru tilraunir til að sjá eyðingarmátt sprengjunnar á mannvirkjum.

Það hafði verið samið uppgjafarsamkomulag við Japani í svokallaðri Postdam ráðstefnu. Þetta samkomulag var þannig að mjög líklegt er að Japanir hefðu samþykkt það enda fól það í sér það ákvæði að japanskeisari yrði áfram þjóðhöfðingi Japana. Þegar þar var komið sögu voru Bandaríkjamenn ekki enn með það á hreinu að þeir næðu á næstunni að gera nothæfa kjarnorkusprengju. Þeir gerðu síðan vel heppnaða tilraun í Nevada eyðimörkinni, sem sýndi þeim fram á að þeir næðu að smíða skíka sprengju.

Því er skemmst frá að segja að á næsta fundi eftir þessa vel heppnuðu kjarnorkutilraun gerðu Bandaríkjmenn kröfu til þess að ákvæðið um að keisarinn yrði áfram þjóðhöfðingi væri fellt úr samnigstilboðinu. Það vissu allir hvaða afleiðingar slíkt hefði. Japanir myndu hafna slíku tilboði. Hins vegar höfðu Bandaríkjamenn sitt fram og þetta var tekið út úr tilboðinu með þeim afleiðingum að Japanir höfnuðu því. Eftir að kjarnorkuárásirnar höfðu verið gerðar á Japan buðust Japanir til að samþykkja þetta samkomulaf ef ákvæði um að keisarinn yrið áfram þjóhöfðingi væri bætt við það. Þá gátu Bandaríkjamenn allt í einu sætt sig við það ákvæði enda búnir að fá að leika sér með sprengjurnar sínar.

Til viðbótar við þetta þá vörpuðu Bandaríkjamenn tveimur sprengjum með aðeins þriggja daga millibili. Japanir fengu því ekki einu sinni að átta sig amennilega á því hvað hafði gerst í Hirjosina og ákvaða viðbrögð sín við því áður en seinni sprengjunni var varpað á Nagasaki. Ástæðan fyrir því var sú að Bandaríkjamenn höfðu smíðað tvær gerðir af sprengjum og vildu fá að prófa þær báðar til að bera saman eyðingarmátt þeirra. Þess vegna þurfti að varpa sprengju af hinni gerðinni strax á eftir þeirri fyrri áður en Japanir gæfust upp.

Jafnvel þó svo ólíklega hefði farið að Japanir hefðu hafnað upphaflegu friðarsamkomulagi með ákvæði um að keisarinn héldi þjóðhöfðingjastöðu sinni þá höfðu Bandaríkjamenn næg tækifæri til að sýna mátt sprengjunnar án þess að varpa þeim á miðborgir Japanskra borga og hámarka þannig mannfall í sprengingunum. Það að slíkt var ekki einu sinni reynt segir sína sögu.

Það er ekki nokkur spurning að kjarnorkuárásirnar á Japan eru meðal verstu stríðsglæpa mannkynssögunnar og með því að fyrirskipa þær skipaði Truman forseti sér á bekk verð verstu stríðsglæpamönnum sögunnar. Það voru margir dæmsir fyrir stríðsglæpi að stríðinu loknu, sem áttu minna erindi fyrir strípsglæpadómstól en Trumann. Hins vegar vitum við það að sjaldnast eru menn úr sigurliðinu dæmdir fyrir stríðsglæpi og ef slíkt gerist eru það í mesta lagi minni peð en aldrei ráðamennirnir.

Bandaríkjamenn eru enn í afneitun varðandi þennan hræðislega stríðsglæp sinn og heimta enn afsökunarbeiðni frá Japönum fyrir árásina á Perl Harbor en telja sig ekki þurfa að biðja Japana afsökunar á kjarnorkuárásunum. Að sjáflsögðu kemur ekki afsökunarbeiðni frá Japönum meðan Bandaríkamenn telja sig ekki þurfa að biðjast afsökunar á kjarnorkuárásum sínum.

Hvetur nýjan bandaríkjaforseta til að styðja kjarnorkuvopnabann

Þá hlýtur þetta að vera algengt.

Ef það er rétt að hermaðurinn hafi einfaldlega skotið mannin eftir að hafa heyrst yfirmaður sinn skipa sér að gera það án þess að spyrja aftur hvort þetta væri örugglega það, sem hann ætti að gera þá hlýtur svona skipun eða sipuð að vera algeng hjá ísraelska hernum. Þetta athæfi fer það langt út fyrir öll siðfeðismörk að ef það er ekki venjan hjá ísraelska hernum að fara þetta langt út fyrir öll siðferðismörk þá myndi hver maður með snefil af skynsemi kanna hvort hann hefði örugglega heyrt rétt.

 

Svo skulum við ekki gleyma því að það sést greinilega á myndbandinu að þarna er um samvinnu tveggja hermanna að ræða. Annar heldur manninum í réttri stellingu til að hinn geti skoðið hann. Það verður að teljast ólíklegt að hvorugur hafi þann snefil af skynsemi að kanna hvort þeir hafi örugglega skilið skipunina rétt ef álíka meðferð á Palestínumönnum er eitthvað sjaldgæfur hlutur.

 

Við fáun væntanlega aldrei að vita hvort um er að ræða skipun frá yfirmanni eða sjálfstæð ákvörðun þessara hermanna en höfum í huga að mjög margar ásakanir hafa komið fram um álíka meðferð ísraelskra hermanna á óbreyttum borgurum en fáar þeirra hafa náðst á myndband. Ætli nokkuð hefði verið gert úr þessu tilfelli ef það hefði ekki náðst á myndband heldur aðeins komið fram ásakanir um þetta frá fórnaralmbinu og palestínskum vitnum?

Árás rakin til misskilnings