Þetta mun helfrysta bæði húsnæðismarkaðinn og byggingaiðnaðinn.

Ef lög verða sett, sem heimila ekki hærri vexti af húsnæðislánum en 3% þá mun það nánast loka lánamarkaði fyrir ný húsnæðislán því það verður varla nokkur, sem verður tilbúinn til að lána á þessum vöxtum. Höfum í huga að miðað við 0,7% vaxtaálag Íbúðalánasjóðs þá þarf hann að fá lán frá fjárfestum á 2,3% vöxtum til að dæmið gangi upp. Íbúðalánasjóður mun varla komast af með minna vaxtaálag en þetta.

 

Því munu lánin, sem húsnæðiskaupendum og þeim, sem vilja sinna dýru viðhaldi verða skammtímalán, sem þessi lög ná ekki til. Það mun því gera þeim mun erfiðara fyrir að kaupa húsnæði eða sinna dýru viðhaldi.

 

Þetta mun því leiða til þess að húsnæðismarkaðurinn fer úr því að vera frosinn í að vera helfrosinn. Einnig mun dýrt viðhald að mestu leggjast niður. Þetta mun því rústa byggingariðnaðinn og þar með leiða til flótta iðnaðarmanna í byggingariðnaði úr landi. Einnig mun þetta leiða til enn frekari lækkunar á húsnæðisverði og þar með breyta eignarstöðu heimila, sem eiga húsnæði til hins verra. Það mun aftur leiða til enn meiri útlánatapa lánveitenda og þar með lækka eiginfjárstöðu þeirra.

 

Lilja er hagfræðingur og ætti því að gera sér grein fyrir því að ef sett eru lög um hámarksvexti, sem eru lægri en þeir vextir, sem annars mynduðust á markaði, þá leiðir það til skorts á lánsfé.

 

Það er einnig rangt hjá Lilju að það að þetta dreifist á allt að 40 ár verði til þess að það leiði ekki til lækkunar á lífeyri. Þetta mun strax leiða til lækkunar á núvirði eignarsafna lífeyrissjóðanna án þess að hafa áhrif á núvirði skuldbinginga þeirra. Þeir munu því þurfa að lækka núvirði skuldbindinga sinna á móti og þeir hafa eðins eina leið til þess. Það er að lækka lífeyrisréttindi á móti. Það er með ólíkindum að hagfræðingur geri sér ekki grein fyrir þessu.

Vill lækka fasteignavexti í 3%

Athugasemdir

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 17.11.2010 kl. 18:42]

Hvað finnst þér rétt verð á útvarpstækjum eða á kók í gleri?

Ef við vitum það ekki, þá skulum við bara spyrja Lilju;)

Ég efast stundum um það hvort að Lilja sé í raun hagfræðingur.

[Eyjólfur G Svavarsson, 17.11.2010 kl. 21:17]

EIGIÐ IÐ MIKIÐ AF PENINGUM STRÁKARð Nei mér datt það svona í hug!

[Júlíus Björnsson, 17.11.2010 kl. 23:14]

Hér er hægt að taka upp sama forsendu grunn kerfi og hjá þjóðverjum, USA eð öðrum Evrópuþjóðum sem hafa ekki búið við kommúnista forræðishyggju eins og Íslendingar í heila öld.

Það fjármagnar engin langtíma örugg langtíma grunnlán með skammtíma áhættu kúlu[Balloon] lánum nem fífl.

Hún er að tala um nafnvexti [með verðtrygging] í félagsmálgeiranum: vegna langtíma jafngreiðslusjóða þar sem jafn mörg lán greiðast upp og er lánuð út.

110% raunvaxta krafa á Íslensku 30 ára Íbúðaláni. Gengur ekki upp utan Íslands 32% alveg toppur í USA til að halda launakostnaði vinnuaflsins niðri án þess að að skerða ráðstöfunar tekjur. Skammtíma lán til byggingarverkataka er alltaf annar lánaflokkur.

Einnig eignir sem eru rándýrar og seljast hægt.

Margir erlendir hagfræðingar er 1. flokks nemendur í eðlisfræði og æðri stærðfræði.   Hér geta ekki verið margir á Íslandi.

[Júlíus Björnsson, 17.11.2010 kl. 23:15]

Ódýrt=hagstætt viðhald er mér að skapi.

[Júlíus Björnsson, 17.11.2010 kl. 23:17]

Veðskuldasöfn hér í skýrslu AGS 2005 voru öll 2. flokks vegna óraunhæfar ávöxtunarkröfu umfram t.d. árlegan hagvöxt t.d. í Þýskalandi og UK.

[Gústaf Níelsson, 17.11.2010 kl. 23:19]

Það er misskilningur hjá þér að að markaðsvextir gildi á Íslandi eða þá markaðsverð. Á Íslandi gilda græðgisvextir og græðgisverð, því miður. Svo dæmi sé tekið, blasir við að allar bílasölur eru kjaftfullar af bílum, en verðið lækkar ekki og alls staðar eru tómar íbúðir, en verðið lækkar ekki. Ástæðan er sú að markaðslögmál gilda ekki um banka og fjármálastofnanir sem meira og minna eiga alla bíla og íbúðir í landinu.

[Guðmundur Jónsson, 17.11.2010 kl. 23:35]

Þessi færsla virðist gera ráð fyrir að verð á peningum (vextir) fari bara eftir eftirspur. 

Til upplýsingar þá fer verð á peningum fer bæði eftir famboði og eftirspurn. 

[Júlíus Björnsson, 18.11.2010 kl. 01:35]

Brussel stillir verðið á evru gagnvart öðrum gjaldmiðlum, það hlýtur að fela í sér framboð og eftirspurn.   USA virðist tryggja Asíu þó nokkuð af dollurum.  Hvernig gengur Íslendingum í samburði?

[marat (IP-tala skráð) 18.11.2010 kl. 11:35]

Íbúðaverð hækkar eftir því sem vextir lækka.

[Sigurður Antonsson, 18.11.2010 kl. 17:31]

I Bandarikjunum eru vextir til husakaupa 2-3%.

[Júlíus Björnsson, 18.11.2010 kl. 23:54]

Í USA er raun vextir á 30 ára jafngreiðslusjóðlánum um 0% til 30% miðað við 30 ára lántíma. Í UK 1,79% - 1,99% sem jafngildi um 20% til 25% miðað við sama lánstíma. Þetta er húsnæðisgrunnur vinnuaflsins um 80% á hverjum tíma. 10% Tekjur hæstu eru taldar skekkja myndina og þeir geta bjargað sér sjálfir.

Styrkur  Ríkja í Alþjóðlegri fjöldaframleiðslu samkeppni, byggist á grunni, ódýrra :

A. Hráefna

B. Orku

C. Vinnuafls [80% fullorðna].

Þetta byggir á langtíma hagfræði og fjármálasjónarmiðum  og tengist efnhagslega þroskaðri hugsun og þar með ábyrgri.

Skammtíma hávaxta áhætta stendur fyrir óstöðugleika og spennu.

Fábjánar byggja langtíma rekstur á áhættu. Þeir kallast erlendis efnahagslega vanþroskaðir.

Engin treystir þeim  og AGS sérhæfir sig í þeim, sem ekki hafa vitið til gera það sjálfir.

10% er ekki aðalatriði í lýðsræðislegum samfélögum ef lýðræðið er að skila sér.  

Sér Íslenski hagfræðigrunnur síðustu 100 ára hefur aldrei verið tekið upp erlendis í Ríkjum langtíma efnahagsstöðugleika og tíma til kominn að losa sig við hann. Á traustum grunni sprettur eðlilegt framboð og eftirspurn innan ramma sérhæfs regluverks efnahagslögsögunar.

[Sigurður M Grétarsson, 19.11.2010 kl. 00:02]

Guðmundur Jónsson. Ekki veit ég hvernig þú ferð að því að lesa það út úr grein minni að ég horfi bara á framboðshliðina. Þegar talað er um verð, sem myndast á frjálsum markaði þá myndast það einmitt með samspili framboðs og eftirspurnar. Ef verð er þvingað niður fyrir það með lagaboði þá verður til skortur vegna þess að þá er framboðið minna en eftirspurnin. Við slíkar aðstæður þá er það framboðið við það verð, sem ræður magninu á markaðnum því þó eftirspurnin sé meiri þá fæst ekki meira magn en það, sem boðið er fram. Þess vegna skiptir eftirspurnarhiðin engu máli við þær aðstæður.

Ef mismunur er milli framboðs og eftirspurnar og lagaákvæði verða til þess að markaðurinn fær ekki að jafna þann mismun út með verðbreytingu þá verður magnið á markaði í samræmi við þann hlutann, sem er minni. Ef eftirspurnin er meiri en framboðið þá ræður framboðið hversu milil viðskiptin eru. Ef hins vegar framboðið er meiri en eftirspurnin þá er það eftirspurnin, sem ræður magni viðskiptanna.

Marat. Ef vextir húsnæðislána lækka vegan þess að aukið framboð lána þrýstir þeim niður á við þá leiðir það til aukinnar lántöku og hærra verðs á húsnæði. Það stafar þá bæði vegna þess að það er meira lánsfé á markaðnum og líka vegna þess að við lægri vexti þá lækkar greiðslubyrðinn af hverri milljón og þar með geta menn ráðið við að greiða af fleiri milljónum. Ef hins vegar vextir eru lækkaðir með valdboði þá dregst framboð lánsfjár saman og þar með verður minna lánsfé í umferð til húsnæðiskaupa. Það leiðir þá til minnkaðar eftirspurnar á húsnæði og leiðir til verðlækkunar.

Hvers vegna reynir þú ekki að gera þér í hugarlund hvað gerist ef Íbúðalánasjóður stendur fyrir útboði á húsnæðísbréfum með það skilyrði að vextirnir megi ekki vera hærri en 2,3%. Hvað heldur þú að margir muni gera tilboð í þau bréf og hversu mikið heldur þú að þeir vilji kaupa. Þessir vextir eru vel undir ávöxtunarkröfu lífeyrissjóðanna þannig að þeir mun varla bjóða í stóran hlut. Þeir hafa hingað til verið helstu kaupendur húsbréfa. Ég er ansi hræddur um að slíkt muni leiða til þess að lánsfé til húsnæðiskaupa muni nánast alveg hverfa af markaðnum. Þar með verða mjög lítil eftirspurn eftir húsnæði og það mun ekki hækka verðið.

Sigurður Antonson. Meðan við erum ekki að taka húsnæðislán í dollurum þá skiptir engu máli hvaða vextir eru á húsnæðislánum í Bandaríkjunum. Það er íslenskur lánamarkaður, sem ræður vöxtum á Íslandi. Lánveitendur eru tilbúnir til að veita lán með hærri vöxtum í traustum gjaldmiðli heldur en jafn ótrsustum gjaldmiðli og íslenskar krónan er. Stjórnvöld geta einfaldlega ekki útvegað húsnæðiskaupendum lán á lægri vöxtum en eihver annar er tilbúin til að lána fé á nema ríkissjóður láni þeim eigið fé. 

[Júlíus Björnsson, 19.11.2010 kl. 01:22]

Íslensku lánamarkur er bull og vitleysi í samnburði við lánmarkaði í ríkjum sem einnkennast að langvarandi stöðuleika. Jafngreiðslu sjóðir sem lána beint til öruggra lántakanda eru líka öryggir og eru sjálfbærir þegar þeir geta haldið verðtryggðum bréfum á langtíma forsendum um tvöföldun eigna á 30 árum.

Allar fjármálstofninar eiga að búa yfir ákveðnu hlutfalli að slíku verðtryggðum 1. flokks verðbréfum.

Ríkið á ekki að vera leiðandi í hávaxtakröfum sem standast ekki í samanburði við önnur ríki.

Hagsmunir allra eru að hér ríki langtíma láraunvaxtagrunnur. 

Stjórnvöld þurfa ekki að veita nema um það bil 10% lántakenda langtíma lán til í búðarkaupa ef hér væri allt eðlilegt.

Þroskaðir öruggir langtíma jafngreiðslusjóðir fá inn á hverju ári það sem nægir til að viðhalda útlánaþörf. Það er alltaf nóg af fjárfestum sem vilja fjárfesta í langtíma öruggum veðskuldarbréfum ekki til að selja þau heldur til að hirða öruggar vaxtatekjur.

Almenn sjónarmið vega þyngra en áhættu og sértæk í almennri umræðu.

[Sigurður M Grétarsson, 20.11.2010 kl. 01:40]

Það má vel vera að íslenskur lánamarkaður sé bull. En lög um hámarksvesxti, sem eru undir því, sem nokkur lánveitandi er tilbúinn til að sætta sig við mun ekki bæta hann.

[Júlíus Björnsson, 20.11.2010 kl. 02:33]

Það er nauðsynlegt að liggja ekki með reiðufé á lausu, vegna áhættu um verðrýnun.

Það er nauðsynlegt að afmarka á innlandsmarkaði langtíma grunnlána, sem eru stöðug í langtíma sjóðsamhengi  það er YTM og ekki ávöxtunarbær á lánstímanum.

Innkoma ríkissjóðs getur verðið með að lána hluta eða alla lánfjárhæð á lægstu raunvaxtakröfu til 10% tekju lægstu á öllum tímum: Jafngreiðslu lán með fastri grunnvaxta upphæð og verðbóta upp á útgáfudegi  með dreifingu  þannig að að sjóður fái mestar  verðbætur fyrst og síðanan minnkandi í framhaldi. Fastir Nafnvextir 5% [til 7,5%].

Lífeyrisjóðir geta líka lánað beint til sinna félagsmanna á sömu forsendu, til að tryggja að þeir hafi greiðslugetu til að borga iðgjöld.

Þegar búið er að tyggja hér lámarks langtíma grunn getur frjáls markaður séð um afganginn. 

Reglur þurfa líka að vera um það að stofnarnir með ákveðið hlutafall af svokölluðum IRR lánsformum svo sem negam lánum: íbúðarjóðlánum í dag og Kúlu= Balloon, sé merktar sérstaklega sem hámarks áhættu lánstofnir og þá geta þær lagt á afskriftavesti í samræðmi við áhættu sérhvers útláns á  hverjum tíma.

Aðalatriðið er að almennur lántakandi sé fullmeðvitaður um  alla áhættu lánsformsins sem umræðir.    

10% sem hlutafall af veltu sem þroskaður langtíma jafngreiðslusjóður lágra raunvaxta er eðlilegur þrautavarsjóður [ eins og EU fjárfestinga bankin er: greiðir ekki út arð] allra útlánstofnanna.

Lánveitandi færi ekki betri móttökur utan Íslands. Hann tapar því reiðufé um hagvöxt eða verðbólgu tímans sem féð er undir koddanum.

Vinnuaflið á ekki greiða ávöxtunarkröfu heldur tryggja að vsk rekstur geri það á langtíma lánum.

Einföldun getur ekki skilning flókinn.

[Júlíus Björnsson, 20.11.2010 kl. 02:34]

Einföldun getur gert skilning flókinn.

[Óskar Þorkelsson, 24.11.2010 kl. 09:40]

lög um vexti er í mínum huga afspyrnu heimskuleg hugmynd.. 

hér þar sem ég bý eru vextir margbreytilegir eftir aðstæðum hverju sinni.. fara þó sjaldan yfir 4 % en hafa þó gert það á árum áður.  

[Júlíus Björnsson, 24.11.2010 kl. 18:36]

Lög um vexti er óþörf þar sem gilda eðlileg lög um lánstarfsemi og eðlilegur samkeppni markaður ríkir.

Vöxtur byggingariðnaðarins fer eftir raun hækkun á lámarkstekjum og síðan þjóðartekjum á einstakling eftir að gert hefur verið ráð fyrir skuldum við erlenda lándrottna fjárfesta.

Byggingariðnaður getur ekki orðið hlutfallslega meiri hér en annarstaðar eftir að stöðugleika er náð.

Það var kominn tími til að endurnýja eldgamalt húsnæði í Evrópu síðust 30 ár fyrir næstu aldirnar.  Hér var búið að gera allt nýtt um 1975. 

Ofþensla í byggingar iðnaðinum hér leiddi til hækkunar fasteignaverða og þar með heildarlánskostnaðar.