Forsvarsmenn álfyrirtækjanna óttast samkeppni í orkulaupum.

Það er alveg á hreinu að forsvarsmenn álfyrirtækjanna eru ekki hlutlausir álitsgjafar í raforkumálum hér á landi og þaðan af síst varðandi orkusölu um sæstreng. Þeir óttast samkeppnina við þá sölu. Það snýst ekki bara um ný álfyrirtæki heldur líka þau sem fyrir eru. Þau hafa nefnilega gert samninga við orkufyrirtæki hér á landi um orkusölu til tiltekisn tíma á ákveðnu verði og þurfa að endursemja um verðið þegar sá tími er liðinn. 

Það sem styrkir okkar samningsstöðu í þeim samningum er að ef ekki nást samningar um verð þannig að samningurinn rennur einfaldlega út þá standa álfyrirtækin uppi með fjárfestingar hér á landi sem ekki nýtast þeim. Þær fjárfestingar eru reyndar í flestum tilfellum búnar að borga sig upp hjá þeim þegar þar að kemur en samt eru talverð verðmæti í þeim enn.

Það sem styrkir þeirra samningsstöðu ef ekki er til staðar sæstrengur er að ef ekki nást samningar þá stönfum við uppi með fullt af ónýttri orku sem við fáum engar tekjur af. Það er því skárra að fá lélegt verð fyrir hana en ekkert.

Ef við höfum hins vegar möguleika á að selja þá orku um sæstreng þá er þessu atriði ekki fyrir að fara og það veikir þá samningsstöðu álfyrirtækjanna. Þeir munu þá frekar vilja semja um verð sem gerur þeim einhvern arð þó lítill sé frekaar en þurfa að loka fyrirækjunum hér á landi.

Það að hafa sæstrengin mun því að öllum líkindum leiða til þess að íslenskum orkufyritækjum mun takast að má fram hærra verði en ella þegar kemur að því að endursemja um orkusölu.

Og hvað varðar umframorkuna og rökin fyrir því að það að Reyðarál hafi þurft að draga saman seglin í nokkrar vikur vegna orkuskorts er villandi umræða. Málið snýst einmitt um það að vatnsbúskapurinn í þeim ám sem virkjanirnar eru í er misjafn milli ára. Við þurfum hins vegar að geta staðið við orkusamninga og þurfum því að byggja virkjanir sem duga til að standa við þá í lélegu árferði í vatnsbúskam ánna. Það gerir það að verkum að öll hin árin er umtalsverð umframorka í kerfinu sem við fáum ekkert fyrir í dag. En sæstrengur gæti breytt því og þannig skapað okkur umtalsverðar tekjur af orkusölu án þess að þurfa að virkja til þess að ná í þær tekjur. 

Arður af sæstreng óviss

Athugasemdir

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 28.12.2013 kl. 17:31]

Hæpið er að nægilegt rafmagn sé afgangs á Íslandi til að réttlæta lagningu sæstrengs en ef menn hugsa aðeins út fyrir boxið og líta til Grænlands þá er allt annað upp á teningnum.

Stórvirkjanir á Grænlandi gætu orðið hagkvæmar með sæstreng yfir til Íslands ef strengur lægi frá Íslandi til Evrópu.  Þar með (þ.e. ef Grænland er tekið með í reikninginn)  fengju Íslendingar nauðsynlega samningsstöðu gegn stóriðjunni án þess að þurfa að virkja hér allt sem hægt er til að ná upp í einhverja hagkvæmni af sæstreng héðan.

Ef við ætlum að hafa áfram þetta óbermis lífeyriskerfi þá held ég að lífeyrissjóðirnir ættu að fara að líta í þessa átt varðandi framtíðarfjárfestingar. 

[Brynjar Þór Guðmundsson, 28.12.2013 kl. 17:49]

"Það að hafa sæstrengin mun því að öllum líkindum leiða til þess að íslenskum orkufyritækjum mun takast að má fram hærra verði en ella þegar kemur að því að endursemja um orkusölu" Já, fyrstir til ad taka skellinn er íslensk heimili og fyrirtaeki

[Sigurður M Grétarsson, 28.12.2013 kl. 18:58]

Brynjar. Þetta með að íslensk heimili og fyrirtæki taki skellinn ef sæstrengur er lagður er orðin ansi þreytt mýta.

Í fyrsta lagi er ekkert í ESB reglum sem bannar að niðurgreiða rafmagn til heimila og því síður að opinber orkufyrirtæki selji rafmagn á lægra verði til heimila en fyrirtækja.

Í öðru lagi er það þannig að ef við sjáum til þess að hagnaðurinn af orkusölunni renni í ríkissjóð þá er hægt að lækka skatta eða aðrar álögur á heimili og fyrirtæki sem bæta þeim upp ef verð til þeirra hækkar og vel það og ríkissjóður samt átt umtalsverar upphæðir eftir af hagnaðinum við orkusöluna.

Í þriðja lagi þá þarf raforkuverð á Íslandi ekki að vera eins hátt og fyrirtækin í Evrópu þurfa að greiða því kostnaðurinn við flutninginn um sæstrenginn og orkutap á leiðinni leggst á það verð sem erlendu fyrirækin greiða en ekki íslensku fyrirtækin því orkan til þeirra fer ekki um sæstrenginn. Reika má með að sá kostnaður verði hátt í jafn mikill og orkuframleiðslan og því verði um að ræða allt að tvöfalt hærra verð fyrir íslenska orku í Evrópu en hér á landi.

[Brynjar Þór Guðmundsson, 28.12.2013 kl. 21:17]

Thannig ad thad er ekkert í reglum ESB sem bannar mismun, er thad?

[Sigurður M Grétarsson, 29.12.2013 kl. 23:54]

Það er ekkert í ESB reglum sem bannar að heimilum sé séð fyrir lífsnauðsynjum á viðráðanlegu verði jafnvel þó það þurfi að niðurgreiða það með fé skattgreiðenda. En hvað fyrirtæki varðar þá eru styrkir sem skekkja samkeppnisstöðu fyrirtækja bannaðir. Þess vegna er ekki bannað að niðurgreiða rafmagn til heimila en er hins vegar bannað hvað fyrirtæki varðar.

[Brynjar Þór Guðmundsson, 30.12.2013 kl. 07:50]

"en er hins vegar bannað hvað fyrirtæki varðar" ég er mjög ánægður með þetta svar, gerir ríkið gjaldþrota og fækka störfum, er það það sem fólk vill?