Meðvituð fjöldamorð á almennum borgurum og starfsmönnum Sameinuðu þjóðanna.

Staðsetnigu þeirra staða sem Sameinuðu þjóðirnar nota til að veita almennum borgurum skjól á Gasa er skilmerkilega komið til ísraelskra stjórnvalda. Ísraelski herinn veit því nákvæmlega hvar þær eru staðsettar. Samt halda þeir ítrekað áfram að sprengja þessa staði og myrða þannig óbreytta borgara og starfsmenn Sameinuðu þjóðanna.

 Ísraelar bera jafnan fyrir sig að það hafi verið skotið á þá frá þessum stöðum. Það hafa þeir starfsmenn Sameinuðu þjoðanna sem lifað hafa af þessar árásir ítrekað borið til baka auk þess sem mmannúðarsamtök sem starfa á Gasa taka ekki undir fullyrðingar Ísraela almennt um að skotið hafi verið á þá frá þeim stöðum þar sem þeir hafa ítrekað drepið saklausa borgara.

 Vissulega eru væntanlega til dæmi um slíkt. En það eru undantekningarnar. Í flestum tilfellum er því um meðvituð morð á óbreyttum borgurum að ræða þegar óbreyttir borgarar falla í árásum Ísraela. Og í tilfellum eins og því sem er í þessari frétt er líka um meðvituð morð á starfsmönnum Sameinuðu þjóðnna að ræða.

Aðskilnaðarsinnar í Úkraínu hafa réttilega verið fordæmdir fyrir að skjóta niður farþegaþotu sem kostuðu tæplega 300 manns lífið. Stjórnvöld í Bandaríkjunum hafa eðlilega kallað eftir því að þeir sem ábyrgð bera á því verði látnir svara til saka og hafa lýst því yfir að Rússar séu líka ábyrgir vegna stuðning þeirra við alskilnaðarsinnana. 

Nú hafa Ísraelar bara í þessari síðustu árásarhrinu sinni drepið fjórfalt fleiri en voru drepnir í árás á farþegaþotuna og það með stuðningi Bandaríkjamanna. Og fyrir utan það sært hátt í 6.000 manns og marga þeirra þannig að þeir bera þess aldrei bætur. Hér er því um margfalt stærra glæpaverk að ræða og það með stuðningi Bandaríkjanna. Það er því margfalt meiri ástæða til að láta stjórnvöld í ísrael og yfirmenn ísraelska hersins svara til saka auk Bandaríkjamanna vegna stuðnings við þessa fjöldamorðinga.

Það er því full ástæða til að hvetja alla sem eru mótfallnir fjöldamorðum á saklausu fólki til að mæta á mótmælafund við bandaríska sendiráðið á morgun fimmtudaginn 31. júlí kl. 17.00. 

Átökin héldu áfram í nótt

Svolítið skrýtin lögskýring

Reyndar er nú Brynjar eini lögfræðingurinn sem ég hef heyrt af sem túlkar þetta svona. Þetta hefur verið túlkað með öðrum hætti af fjölda lögfræðinga árum saman í fleiri sveitafélögum en Reykjavík. Til dæmis hefur þetta líka verið túlkað þannig að þetta ætti að gilda um öll önnur trúfélög bæði í Kópavogi og Garðabæ svo ég viti. Allavega úthlutaða Kópavogur Baháum ókeypis lóð og þegar Búddistafélag Íslands fékk lóði við Rauðavatn í Reykjavík þá voru þeir búnir að fá vilyrði fyrir ókeypis lóð í Garðabæ og að því er ég best veit líka á Akranesi. Ég veit heldur ekki betur en að Fríkikjur um allt land þar með talið í Reykjaví og Hafnafirði hafi fengið ókeypis lóðir auk Óháða safnaðarins og fleiri safnaða þannig að þetta hefur verið viðtekin venja löngu áður en þetta var sett í lög. Ætli kaþólska kirkjan hafi greitt fyrir lóðina í Landakoti eða fyrir lóðina undir kirkjuna sína í Stykkishólmi?

 

Það dómafordæmi sem Brynjar nefnir snýst um fjárstuðning sem Þjóðkirkjan fær frá ríkinu umfram aðra söfnuði út á ákveðnar skyldur sem hún hefur umfram þá. Af orðum hans að dæma snýst það aðallega um greiðslur í jöfnunarsjóði sókna sem engum öðrum en sóknum Þjóðkirkjunnar býðst að sækja um styrk úr. Það skýrist væntanlega af skyldu Þjóðkirkjunnar til að halda úti starfi í fámennum byggðarlögum sem aðrir trúsöfnuðir hafa ekki skyldur til. Svo koma til aðrar skyldur sem ríkið greiðir Þóðkirkjunni fyrir. Ef mismunun er réttlætt mað slíkum auknum skyldum þá má sú misnunun í fyrirgreiðslu að sjálfsögðu ekki vera meiri en nemur kostnaði Þjóðkirjunnar af þessum auknu skyldun því annars er komin mismunun sem ekki er hægt að réttlæta með efnislegum rökum.

 

Það er því ekki hægt að réttlæta stórar gjafir sveitafélaga til safnaða Þjóðkirkjunnar umfram söfnuði annarra trúfélaga vegna aukinna skylda Þjóðkirkjunnar enda þær skyldur ekki gagnvart sveitafélögunum sérstaklega auk þess sem Þjókirkjan hefur þegar fengið kostnaðinn við þessar auknu skyldur greiddar frá ríkissjóði.

 

Lögin um kirkjusjóð skyldar sveitafélögin til að leggja til ókeypis lóðir undir kirkjur og þar er ekki tekið sérstakelga fram að það eigi einungis við um kirkjur Þjóðkirkjunnar. Því hafa aðrir kristnir söfnuðir líka fengið ókeypis lóðir. Þessir söfnuðir hafa ekki auknar skyldur eins og Þjóðkirkjan og því ekki hægt að bera það fyrir sig þegar aðrir túrsöfnuðir vilja fá slíkar lóðir líka út frá jafnréttisákvæði stjórnarskrárinnar. Fríkirkjan í Reykjavík, Óháði söfnuðurinn, Kaþólska kirkjan og Rússneska rétttrúnarðarkirkjan hafa engar skyldur umfram Félag múslima, Ásatrúarfélagið eða Búddistafélaga Íslands og því ekki hægt að tala um þann dóm Hæstaréttar sem Brynjar vísar til sem dómarfordæmi um rétt til að veita þeim kristnu söfnuðum fyrirgreiðslu sem umfram hina sem eru ekki kristnir. Það er því alveg á tæru að úr því þessir kristnu söfnuðir fengu ókeypis lóðir þá verður að láta hina fá sömu fyrirgreiðslu.

 

Það er því alveg á tæru að jafræðisákvæði stjórnasrskrárinnar og lög um krisntisjóð saman skylda sveitafélög til að veita öllum trúfélögum lóðir. Telji menn það óeðlilegt þá þarf að breyta lögununum.

Ólöglegt að gefa trúfélögum lóðir

Misskilningur varðansi þá stefnu Samfylgingarinnar að taka börn tvisvar á ári inn í grunnskóla.

Það hefur orðið svolítið vart við misskilning varðandi þá stefnu Samfylkingarinnar að taka börn tvisvar á ári inn í grunnskóla og einnig hefur hún fengið villandi gagnrýni að einhverju leyti frá pólitískum andstæðingum Samfylkingarinnar.

Það hefur verið talað um að með þessu sé verið að færa börn og snemma úr leiksóla yfir í grunnskóla. Því er til að svara að þessi leið er alveg óháð þeirri ákvörðun hversu göml við viljum að börnin séu þegar þau fara milli skólastiga. En með því að sú tilfærsla eigi sér stað tvisvar á ári er auðveldara að framkvæma þá tilfærslu þegar best henta hverjum og einum alveg óháð því hvenær við metum svo að heppilegast sé að sú tilfærsla eigi sér stað. Það gefur auga leið að börn fædd fyrri part árs eru alveg jafn fær um að hefa nám í grunnskóla um áramót eins og þau börn sem eru fædd seinni part árs eru a gera það um haustið. Aldirinn er sá sami.

Það hefur ennig verið fllyrt að þessi leið sé kostnaðasöm. Því er viðs fjarri. Til lengri tíma litið er sparnaður af þessari leið auk ýmiss hagræðis sem af henni leiðir. Það að hafa aðeins hálft ár á milli hópa í stað eins árs skapar ýmis tækifæri í grunnskólakerfinu. En aðalhagrðið er hins vegar í leiskólakerfinu þar sem því fylgr mikið hagræði að geta innritað börn þar inn tvisvar á ári sé það markmið að brúa bilið milli fæðingarorlofs og grunnskóla.

Í dag er það markmið Kópavogbæjar að veita öllum börnum leiksólavist frá tveggja ára aldri. Bærinn er ekki að standa við það i dag hvað þá að brúa bilið milli fæðinrarorlofs og grunskóla. Vissulega eru yngstu börnin sem tekin eru inn á haustin yngri en tveggja ára og seinustu ár hafa þau verið um eins og hálfs árs. En af því að við tökum börn bara inn í leikskóla einu sinni á ári þá eru elstu börnin sem þá fyrst eru að komast inn á leikskóla einu ári eldri og því er ekki staðið við tveggja ára viðmiðið fyrir um helming barnanna.  Það að taka börn tvisvar á ári inn í grunnskóla er einfaldlega lang ódýrasta leiðin til að standa við það viðmið. Ef allir grunnskólar í Kópavogi tækju það upp þá væri hægt að standa við það viðmið án þess að fjölga leikskólum. En án þeirrar leiðar þarf að byggja tvo nýja leikskóla til þess eins að standa við þetta viðmið gagnvart öllum börnum.

Við þetta bætist að það að börn eru aðeins tekin einu sinni á ári inn í leiksóla veldur því að mikill skortur er á plássi hjá dagforeldrum seinni hluta vetrar. Það veldur miklum vanda hjá mörgum foreldrum og veldur í mörgum tilfellum miklu tekjutapi hjá þeim auk annara vandræða sem því fylgir frir þau í vnnu að geta ekki staðið við það að mæta til vinnu að afloknu fæðingarorlofi. Og þegar íbúar Kópavogs verða fyrir tekjutapi þá tapar bærinn útsvarstejum.

Til lengri tíma litið þegar fyrstu árgangarnir sem fara inn í grunnskóla hálfu ári fyrr útskrifast hálfu ári fyrr en ella væri hættir þessi leið að hafa í för með sér útgjaldaauka í grunnskólakerfinu og því er sa sparnaður sem þetta leiðir til í leikskólakerfinu beinn sparnaður við rekstur skólekerfisins í heild. En fram að því kemur kostnaðarauki í grunnskólakerfinu á móti sparnaði í leikskólakerfinu. Í heild er þetta þó ekki kostnaðaruki fyri bæinn að teknu tilliti til kostnaðar við að koma börnum jafn gömlum inn í leikskóla og annars væri. 

Villandi gagnrýni á leið Samfylkingarinnar í húsnæðismálum.

Það eru sennilega fáir sem ekki eru sammála því að það er neyðarástand á húsaleigumarkaði á höfuðborgarsvæðinu. Menn deilir hins vegar um leiðir til að leysa það mál og jafnvel hvort sveitafélögin eigi að koma þar nærri eða ekki.

 

Það eru jafnvel byrtar háar tölur um kostnað sveitafélaganna við fjármögnun þessara leiguíbúða og því haldið fram að skattgreiðendum í sveitafélögunum verði sendur reikningurinn fyrir því. Í Reykjavík tala menn um hærri upphæðir en Icesave og í Kópavogi hefur verið talað um þrjá milljarða. Það er hins vegar víðs fjarri sannleikanum að skattgreiðendur í þessum sveitafélögum þurfið að taka á sig byrgðar vegna þessa.

 

Þessar búsbyggingar verða á hendi leigufélaga sem annað hvort verða stofnuð af viðkomandi sveitafélögum eða í samvinnu við félög sem fyrir eru eins og Búseta. En lykilatriðið er þó það að um verða að ræða óhagnaðardrifin (non profit) leigufélög. Tekin verða lán með veði í íbúðunum upp á 80 til 85 prósent af verðmæti íbúðanna í formi húsnæðislána. Afgangurinn kemur síðan fram í eigin fé sem kemur annars vegar frá sveitafélögunm og þá í formi lóða og hins vegar frá leigjendum sjálfum í þeim tilfellum sem um búseturéttarfyrirkomulag er að ræða.

 

Með framlagi sveitafélaganna myndast eignarhluti í þessum íbúðum eða leigufélögunum sjálfum og er gert ráð fyrir að af þeim eignarhlut sé greiddur arður sem nemur þeirri vaxtaprósentu sem sveitafélögunum býðst á lámarkaði. Leigjendur munu því greiða allan fjármagnskostnað sveitafélaganna af þessum framkvæmdum.

 

Andstæðingar þessara framkvæmda tala um að þetta muni skekkja leigumarkaðinn. Þessi skekkja er þá væntanlega í formi lækkaðrar leigu. En það er einmitt tilgangurinn með þessu. Hann er sá að skapa leigumarkað með öruggu húsnæði með viðráðanlegri leigu fyrir fjölskyldur í viðkomandi sveitafélagi. Það er einmitt eitt af skylduverkefnum sveitafélaga að gera það.

 

Að láta einkareknum leigufélögum eftir húsnæðismarkaðinn mun aldrei skapa leigjendum húsnæðisöryggi á viðráðanlegu verði fyrir þorra launþega. Hagnaðardrifin leigufélög leysa ekki húsnæðisvanda fólks. Þau fleyta rjóman af húsnæðismarkaðnum og þegar húsnæðisverð er hátt þá selja þau hluta íbúða sinna og senda leigjendur þeirra út á götuna.

 

Í þessari umræðu er því jafnvel haldið fram að það þurfi undanþágur frá ESB reglum til að fara út í þessar framkvæmdir. Það er ansi skrýtin staðhæfing í ljósi þess að þetta er alvanalegt innan ESB landa enda er það svo að alls staðar þar sem um er að ræða traustan leigumarkð á viðráðanlegu verði hefur hann skapast þannig í upphafi að minnsta kosti að ríki eða sveitafélög hafa verið meðal stofnaðila óhagnaðardrifinna leigufélaga. Þetta er því þekkt form innan ESB enda húsnæði meðal þeirra grunnþarfa sem gert er ráð fyrir að stjórnvöld þurfi að tryggja að almenningur njóti óháð efnahag.

 

Staðreyndin er sú að svo fremi sem sveitafélögin niðurgreiða ekki leigu til þeirra sem ekki eru metnir í félagslegri þörf fyri slíkt þá stenst þetta bæði ESB reglur og íslensk samkeppnislög.

 

Látum ekki blekkjast að villandi umræðu andstæðinga þessara hugmynda sem er fyrst og fremst ætlað að gæta hagsmuna fjárfesta svo þeir geti ávaxtað fé sitt í leigufélögum. Samfylkingin tekur hagsmuni heimilanna fram yfir þeirra hagsmuni en það gera ekki allir stjórnmálaflokkar.

 

Tökum afstöðu með heimilunum í kosningunum í dag. Setjum x við S.

Hversu langt ætli SDG geti gengið í því að hreykja sér af verkum annarra áður en fjölmiðlar fletti ofan af því?

Þvílíkur hroki að hreykja sér svona af verkum annarra. Hagvöxtur var orðin einn sá mesti í Evrópu hér á landi löngu áður en núverandi ríkisstjórn tók við. Verðbólga var líka orðil lág áður en núverandi ríkisstórn tók við. Þessi árangur er til komin vegna traustrar efnahagsstjórnar seinustu ríkisstjórnar sem núvernandi ríkisstjórn hefur ekkei gert neitt annað en að tefja fyrir. Þeir tóku út nýsköpurnaráætlun fyrri ríkisstjórar með þeim orðum að hún vær ófjármögnuð sem hún var alls ekki en núvernandi ríkistjórn gerði hana ófjármagnaða með því að afnema tekjustfnana sem átu að fjármagna hana.

 Þessi árangur sem SDG nefnir hér er því fyrri ríkisstjórn að þakka og hann væri að öllum líkindum orðin enn meiri ef haldið hefði verið áfram á þeirri braut sem hún markaði. Ríkisstjórn SDG hefur ekki gert neitt annað en að skemma fyrir. 

Árangurinn umfram væntingar

Rangfærslur hjá Elliða.

Þarna fer Elliði með rangt mál. Seinasta ríkisstórn stjöðvaði ekki samningaviðræðurnar við ESB. Hún ákvað einungis að opna ekki nýja kafla seinustu mánuðina fyrir kosningar meðan þingmenn væru uppteknir í kosningabaráttu en hélt viðræðum áfram í þeim köflum sem voru opnir. Það var hins vegar núverandi ríkisstórn sem sleit þeim viðræðum og leystu upp samninganefndina.´

Nú vill ríkisstjórnin slíta viðræðunum án samþykkis frá þjóðinni þvert á skýr kosningaloforð beggja stjórarflokka og þá sérstaklega Sjálfstæðisflokksins. En Elliði ber greinilega ekki meiri virðingu fyrir kosningaloforðum en forystumenn Sjálfstæðisflokksins. 

Þar sem þetta hefur verið heimilað hefur það leitt til mikillar fjölgunar slysa á gangandi og hjólandi vegfarendum.

Það er rangt sem Fjóla segir að þetta hafi reynst vel í Bandaríkjunum. Þetta hefur leitt til mikillar fjölgunar á slysum á gangandi og hjólandi vegfarendum. Samkvæmt athugun sem gerð var í 5 ríkjum Bandaríkjanna nokkrum árum eftir að þetta var heimilarð kom í ljós að á þeim gatnamótum sem lögin náðu til fjölgaði slysum á gangandi vegfarendum um 54% og á hjólreiðamönnum um 92% að meðaltali.

 Til viðbóar við þetta var mikið óhagræði af þessu fyrir gangandi og hjólandi vegfarendur vegna þess að þeir ökumenn sem eru að bíða eftir færi til að taka hægri beygju á rauðu ljósi hafa tilhneygingu til að færa sig að gatnamótunum meðan þeir bíða færis og eru þá á gangbrautinni sem þverar þá götu sem þeir eru á og er með grænu gangbrautarljósi. Það tefur fyrir gangandi og hjólandi vegfarendum auk þess að auka slysahættu þeirra.

Til viðbóar við þetta er hagræðið fyrir ökumenn nánast ekki neitt á annatíma. Ástæðan fyrir því er sú að um leið og ökumaður kemur að gatnamótum sem ekki ætlar að taka hægri beygju þá bíður hann á þeim þangað til græna ljósið kemur og hann getur þá haldið áfram beint yfir gatnamótin eða tekið vinstri beygju. Hann kemur þá í veg fyrir að þeir sem á eftir koma geti tekið hægri beygjuna því hann er fyrir þeim. Af þessum sökum gagnast þeissi heimild ekki neitt við að stytta biðraðir við gatnamót á annatíma.

Fyrir fatlaða gangandi vegfarendur og þá sérstaklega blinda er þetta mikill farartálmi. Þeir geta þá mun verr en áður treyst því að ökumenn séu ekki að aka yfir gangbraut sem þeir þurfa að fara yfir þó þeir heyri hljóðið sem gefur til kynna að þeir séu á grænu gangbrautaljósi og megi ganga yfir götuna.Þþetta leiðir því til þess að þeir treysta sér síður til að ganga um hjálparlaust og það setur þeim miklar skorður. 

Það er því alveg ljóst að auk mikillar fjölgunar slysa á gangandi og hjólandi vegfarendum þá leiðir þetta til meira óhagræðis fyrir þá en þess hagræðis sem ökumenn njóta.

Það eru málefnanlegar ástæður fyrir því að hér á landi og reyndar í flestum Evrópuríkjum hefur þessi heimild ekki verið tekin upp. 

Vilja hægri beygju á rauðu ljósi

Ein spurning til þín Vilhjálmur Birgisson

Ég þarf fljótlega að stækka við mig húsnæði. Ég hef reiknað fram og til baka hvers konar lán er hagstæðast fyrir mig að taka miðað við mína fjárhagsstöðu. Niðurstaðan er verðtryggt jafngreiðslulán til 40 ára. Önnur lán eru óhagkvæmari fyrir mitt heimili.

Ég spyr þig því Vilhjálmur Birgisson. Af hverju vilt þú fremja þau skemmdarverk á fjárhag minnar fjölskyldu að banna mér að taka þá tegund lána sem eru hagstæðust fyrir okkur?

Gott væri að fá svar við þessu án einhvers yfirlætis um að ég hljóti að reikna vitlaust. Ég er fullfær um að reikna þetta fyrir minn fjárhag enda með góða menntun á því sviði og hef mína reynslu af fyrri íbúðkaupum til að meta þetta. 

„Ekki hvort, heldur hvernig“

Hvað á Ármann við að þetta sé gegn hagsmunum bæjarbúa?

Þó vissulega sé mikilvægt að horfa til framtíðarskipan húsnæðismála í Kópavogi með þverpólitískri samvinnu í nefnd þá þarf samt að fara strax af stað í að minnka eins og kostur er þann gríðarlega bráðavanda sem ríkir í húsnæðismálum í bænum. Það er því ekki á skjön við það nefndarstarf eða vik við það að vera með það í gangi að byggja strax ákveðinn fjölda íbúða sem þó er ljóst að leysir aðeins hluta vandans. Það þarf enga nefndarvinnu til að vita að það þarf að fjölga verulega félagslegum íbúðum og einnig leiguíbúðum á almennum markaði.

Heldur Ármann að hann afli sér frekari virðingar með að nota orðið "skötuhjú" í niðrandi merkingu um Gunnar og Gurðíði? Segir þetta ekki meira um hann sjálfan en þau?

Staðreyndin er sú að það hefur skinið í gegnum allan málflutning Ármanns frá því Samfylkingin kom fyrst fram með Kópavogsbrúnna fyrir fjórum árum að Ármann hefur meiri áhuga á hagsmunum leigusala í bænum en fjölskyldna í húsnæðisvanda. Hann er sennilega svo brenndur af frjáhyggjuhugsjón að hann áttar sig ekki á því að stöðugur og traustur leigumarkaður verður aldrei komið á fót með einkaframtakinu einu saman enda hefur það hvergi gerst. Alls staðar þar sem traustur leigumarkaður er til staðar hefur það gerst með frumkvæði opinberra aðila annað hvort í samvinnu við fjárfestingaaðila eða alfarið að hálfu opinberra aðila. Það er því ljóst að trautur leigumarkaður í Kópavogi mun ekki koma til öðruvísi en með inngripi bæjarins í hann.

Trautur leigumarkaður og framboð félagslegra íbúða í takt við þörf er því svo sannarlega eitthvað sem varðar hagsmuni bæjarbúa og því er alverg á tæru að sú samþykkt sem gerð var í þessu máli gegn atkvæðum Ármanns og hans samtstarfsmanna er mikilvæg fyrir hagsmuni bæjarbúa og því voru það þeir sem greiddu atkvæði gegn þessu sem voru að taka aðra hagsmini fram yfir hagsmuni bæjarbúa en ekki öfugt. 

Skipulögð atlaga „skötuhjúa“

Forsvarsmenn álfyrirtækjanna óttast samkeppni í orkulaupum.

Það er alveg á hreinu að forsvarsmenn álfyrirtækjanna eru ekki hlutlausir álitsgjafar í raforkumálum hér á landi og þaðan af síst varðandi orkusölu um sæstreng. Þeir óttast samkeppnina við þá sölu. Það snýst ekki bara um ný álfyrirtæki heldur líka þau sem fyrir eru. Þau hafa nefnilega gert samninga við orkufyrirtæki hér á landi um orkusölu til tiltekisn tíma á ákveðnu verði og þurfa að endursemja um verðið þegar sá tími er liðinn. 

Það sem styrkir okkar samningsstöðu í þeim samningum er að ef ekki nást samningar um verð þannig að samningurinn rennur einfaldlega út þá standa álfyrirtækin uppi með fjárfestingar hér á landi sem ekki nýtast þeim. Þær fjárfestingar eru reyndar í flestum tilfellum búnar að borga sig upp hjá þeim þegar þar að kemur en samt eru talverð verðmæti í þeim enn.

Það sem styrkir þeirra samningsstöðu ef ekki er til staðar sæstrengur er að ef ekki nást samningar þá stönfum við uppi með fullt af ónýttri orku sem við fáum engar tekjur af. Það er því skárra að fá lélegt verð fyrir hana en ekkert.

Ef við höfum hins vegar möguleika á að selja þá orku um sæstreng þá er þessu atriði ekki fyrir að fara og það veikir þá samningsstöðu álfyrirtækjanna. Þeir munu þá frekar vilja semja um verð sem gerur þeim einhvern arð þó lítill sé frekaar en þurfa að loka fyrirækjunum hér á landi.

Það að hafa sæstrengin mun því að öllum líkindum leiða til þess að íslenskum orkufyritækjum mun takast að má fram hærra verði en ella þegar kemur að því að endursemja um orkusölu.

Og hvað varðar umframorkuna og rökin fyrir því að það að Reyðarál hafi þurft að draga saman seglin í nokkrar vikur vegna orkuskorts er villandi umræða. Málið snýst einmitt um það að vatnsbúskapurinn í þeim ám sem virkjanirnar eru í er misjafn milli ára. Við þurfum hins vegar að geta staðið við orkusamninga og þurfum því að byggja virkjanir sem duga til að standa við þá í lélegu árferði í vatnsbúskam ánna. Það gerir það að verkum að öll hin árin er umtalsverð umframorka í kerfinu sem við fáum ekkert fyrir í dag. En sæstrengur gæti breytt því og þannig skapað okkur umtalsverðar tekjur af orkusölu án þess að þurfa að virkja til þess að ná í þær tekjur. 

Arður af sæstreng óviss